Ne demiþti, Suluova’dan Bir Anadolu çocuðu Benim göbek adým yalçýn Yok bir sýr hayatýmda Yüreðim oldum olasý Hep bir yangýn yeri Sorgulamaktan kendimi alamadýðým Çocuk yalnýzlýðýmýn, Benden kaybolan Giden zamanlarýn telaþý içinde Eylül sürgün sabahlarýnýn Yaramaz kaldýrýmlarýna düþen Sisli, tedirgin Yalancý gölgelerin Konuþan bakýþlarý arasýnda Yorgun ve uykusuz Yalnýzlýðým içimde Yürüyorum ýsrarla Sürüklenip giden Kül kokulu gecelerin Keskin Suluova ayazlarýnda.
Ah! o nedensiz Baþýma gelen bunca efsane Hep benimi bulur Suluova, Bir uzun duygu Hep o ýslýk çalan mevsimde Dinliyorum Soluksuz, sessiz Kaldýrýmlarýna düþen tuzaklarýn Çýlgýnlýða akan hayatý içinde Solgun loþ lamba ýþýklarýnda Býraktýðýn anlaþýlmaz Tutsak, genç kavgalarýn Bir yalnýzlýðýn hikayesi içinde Her hatýrlayýþýmda, Çaresiz, kaygýlý Düþlerin ardýndan Beni sarar, bilinmez Bir firari soðuk ürperti.
Ýþte ,bu yüzden Olmasa da, Benden kaçýrdýðýn Bana gerçeði söyleyecek Suluova gözlerin Çekip gitse de peþinden Islak kaldýrýmlarýnda gözyaþlarýn Çökünce sabaha, Serin sonbaharlar Hep sokaklarýn oldu arkadaþým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.