sabah uyandýðýmda
pencereden bakýnca ilk gördüðüm þey
geceden çatýya düþen çiy damlalarýnýn
kuru otlara akýttýðý göz yaþlarýydý
yoðun anýz kokusu karýþýrken toprak kokusuna
yönümü kuzeye döndüðüm an
yüzümden etrafýma dalga dalga yayýldý
kocaman bir gülümseme
serçe sürüleri oradan oraya uçuþarak
kimi toz banyosu yaparken
kimi þarký söylüyordu sonsuz bir aþkla birbirine
hafif bir esinti ýslýk çalarken
ahlat aðacýnýn dallarýnda kalan son birkaç yapraða
artýk kuþ akýný da baþlýyordu doðudan batýya
kocamýþ badem aðaçlarý kapanýrken
kendi içlerine
bütün yapraklarý kýzýlca kýyametteydi ve
ayazý çelikleþen günün ýþýltýlarý
manzaraya yerleþmekle
konup kalkmak arasý pür-telaþ kararsýzlýk içindeydi
gökyüzünde beyaz bulut kümeleri yoðunlaþýrken
güneþ bir görünüp bir kayboluyordu ince tüller ardýnda
güz dönümü ise neþeli þarkýlar söylüyordu
aklýna esen her makamda
13 Ekim 2021-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.