EY YOLCU (8)

Sayýn yolcularýmýz,
uçaðýmýz düþmek üzeredir,
emniyet kemerlerini baðlayýnýz,
pilotun sýhhati yerindedir;

“Aman doktor caným gülüm doktor derdime bir çare. (*)
Çaresiz dertlere düþtüm, doktor bana bir çare!”

Gemin yalpalýyor su alýyorsa yada,
dümen bilenin elindedir,
kaptan ne yorgun nede de hasta
sýhhati yerindedir;

“Aman doktor caným gülüm doktor derdime bir çare.
Çaresiz dertlere düþtüm, doktor bana bir çare!”

Þöförünüm ben yine,
þarký söyler sürerim.
bana hasta diyene,
ben sadece gülerim;

“Aman doktor caným gülüm doktor derdime bir çare.
Çaresiz dertlere düþtüm, doktor bana bir çare!”

Doktorum, beni siz seçtiniz evet,
„deva bulmak“ için çarenize,
ama çaresizden beklenme medet,
siz bakýn kendi halinize;

“Aman doktor caným gülüm doktor derdime bir çare.
Çaresiz dertlere düþtüm, doktor bana bir çare!”

Sonu bilinmez bir geleceðe
böyle kör-topal gitmek niye?
„Yolcu yoluna!“ derim,
o gider ben inerim;

„Mendilimin yeþili
ben kaybettim eþimi
al bu mendil sende dursun
sil gözünün yaþýný!“

(*) Yana yatýk/içerik dizeler Sayýn Nuri Halil Poyraz’ýn „Aman doktor!“ þarkýsýndan alýnmýþtýr. Benim „EY YOLCU !“ dizelerimin tümünü lütfen okuyunuz.
Sosyal Medyada Paylaşın: