“Ne kadar derin ki bu kuyu?” Derdik, taþ atar merakla beklerdik, “Þlappp!” sesiyle yarana dek suyu.
Þimþek çakar, gözlerimizi yumar “Ne kadar uzak ki bizden?” Derdik, parmaklarýmýzla; “ Bir-iki-üç...” Diye sayar; gök gürültüsünün gelmesini beklerdik.
“Acaba bana ne anlatacak daha?” Merakýyla düþmezdi elimden kitap benim son sayfasýna deðin.
Özlendiðim, yazamadýðým bir söz-bir þiir, gelmeye göre kulaðýma, hýrçýnlýðým kýskançlýk gibidir, hayranlýkla yanarým yazamadýðýma.
Onun kitap, sohbet ve eserlerdeki her sözü; Þimþek gibi göz kamaþtýran sessiz bir gök gümbürtüsü, geriye gelmeyecek olan sonsuz bir derinliktir sesi. Yan-yana ve iç-içe dizili ahenk, nefisçe duran 7 nota, 7 renk; Prof. Dr. Doðan Kuban.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.