Ýstiklal Caddesi dahada daralacak,
sýðmayacak insanlar Taksim’e,
dükkanlar hissedecek baskýsýný
sürü halinde çoðalanlarýn,
birkaçý direnecek;
" Bana ne!" diyerek,
Kavgasýný verecek birkaçý var olmanýn.(*)
„Satýcý duramaz ki malýný satsýn,
yer-yok yola tezgahýný açsýn!
Müþteri dönemez geri, itik arkadan,
baðýrýr yandaki;
"Hoþtunuz Beyim, üstüme çýkacan!"
"Ýttiler lan!" Falan ve filan.
Çýn-çýn tramvaylar da kalkýnca
turnikeler konacak giriþ-çýkýþýna
bu beldenin,
birde duvarýna tabela;
"BÝR ZAMANLAR YAÞAM VARDI BURADA!“
bu Ýnsanat Bahçesi’nin.“
„Hayvanlar yýlýp kaçacak
duymamak için kuytu köþelere týkayarak kulaklarýný,
bucak-bucak;
Saz, gitar, davul, klarnet, dümbelek, zil ve Ýnsan çýzýrtýlarýný.
Galatasaray soluyamýyacak,
nefes alamaz olacak
Beyoðlu;
Ýntellerin oturduðu yerde,
zýkkým meyhanelerde
"Ayrýlýk Þarkýlarý"nýn duyulduðu.“
“Bir zamanlar duvarlar vardý bu yolda boþ olan;
Tiyatrolar, sinamalar yan-yana dolu,
insanlar vardý birbirini tanýyan,
dostca selam verip-alan…
O zamanlar birde ben vardým eskinin Ýstanbul’u
sende yaþayan!“