Mum kakülü
Parçasýyýz topraðýn
Birkaç þiirin
Ve omuzlarýmýzda þehrin..
destursuz gireveren giz çoðalýmý gülücükler
gölgelerde yorgunluðun gül tomurcuðu
göz buðusuna baðlanan fýrtýna
yüzümde ay ýþýðýyla fýsýldaþtýðýnda
dans ediyor daðlar mor köpüklü dalgalarla
aðaçlarýn salýncaðýna binen kayýðýn adýdýr kelamým..
karýþýr bu yüzden zerrelerime soluðu
Ve herkes gibilerin içine ölüm ki,
mavi kalabalýk yalnýzlýðý perdeliyor
güneþe sarýlýyor dudaklarýmda akþam þelalesi
en koyu kýzýl aðzýmý sobelerken
avuçlarýmda yolculuðu yeþilin
sýcak odalara uðurlanan
biliyorum
en kuytu dalgýnlýklar saklar derinleri
görmez oluruz uzaðý gözlerimizdeki tozda
zamanýn boþluðuna sarýlan üþümelerde kalýr kendimiz
suretimizden dökülür kelimeler
belki bir Anne’nin yaþý kadar
bileklerime kalýnca yaslanan tarih
Ýç sýzýsý kýyametler
göðün derinliðinde güneþin tepeleri
yüreðimin ucuna kanat gerdiðinde gövdeler
saçlarýma ezgile baþaklarý
penceremde küçük kuþ terletiyor bulutlarý
sükut içinde nefese..
içinde emekleyen bahar düþ içimliði
üstelik bilmezken sen
ýssýzlýðý gezerim mevsim gelinliðiyle
yan yana..
mýsra makamýnda
gözlerime toparlanan ýslak toprak
en çalýmlý bahçelerin mürekkebini emerken hüznün’den
hüzün sende güzel
en çok..
mum kakülü yangýn
yýldýz uçlu bakýþlarýnda
küçük bir çocuk
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.