'it gibi'
it idim, itildim
kahve aðzýyla tekmeler yemekten
usanýp yoruldum da
acý hissetmem deðildi önemli olan
her bir oturaðýn perdesi ayaklara
sarýldým bu sefer vurmayýn diye
yine vurur korkusuyla yaklaþýrken
sevdi beni bir el, beklemiyordum
gecenin bilmem kaçý, anlamam saatlerden
saatlere göre iþ çevirenlerden
namý diðer insan müptezelinden
bir el sevdi beni, okþadý baþýmý,
ve annemden beri sevilmemiþ yanaðýmý
aðlayasým geldi, it gibi utandým
az bir ara hýrladým
dönüp arkama ürkek gözlerle
korkuttum mu diye onu bakýndým
bir ses geldi, benim arkadaþlar
havlýyorlar yerli yersiz her gece
müsaadenizle ben de havlayacaðým
size kýsaca hikayemden bahsedip
daha fazla rahatsýzlýk vermeden
kumlarýn arasýna inip
sýcak bir taþ arayacaðým
malum sebeplerden yalnýzlýðý
siz, insanlara anlatmak güç gelse de
kendime sarýlýp donduðum geceleri
rüyalarýmda yediðim sayýsýz tekmeyi
kokusuna aþýk olup kapýsýna gittiðim
çok geçmeden kovulurken yeniden
bir umut hüzünlü gözlerle bakýp
’neydi sahi o’, sizin lügatýnýzca müzeyyen
harflerle büyüyüp, geniþleyen
kalp dediðiniz yer de yeþerip
dil dediðiniz nesne de beliren
ben, sizin kadar olmasa da bilirim
mesela en çok annemi özlerim
hayattan kalan diðer kardeþim gibi
ölenler için pek yas tuttuðum söylenemez
anne deyince ürperirim
annemi bir araba kazasýnda kaybettim
çocuktum, çok küçüktüm
her biriniz için sevimliydim de
ancak annemi geri getirmiyordu sevginiz
sizin o inanýp
üzerine nice dil döktüðünüz
sevgi, þeytanýn bir dersiydi yalnýzca
havlarýz, hýrlarýz, korkutucu bile oluruz
fakat sizin kadar hiç olmadýk
eðer Tanrý,
bir þans verip insan yapsaydý beni
ayný gün dönmek isterdim serseri itliðe
yine de sevildiðimi sanýp
beni okþayan ele saygý duyuyorum
benim kadar yalnýzlýðýna,
itlik gibi olmasa da itilmiþ yanýna
konuþamýyorum belki ama anlarým
gözlerinizden anlarým üzülmelerinizi
sesinize yaslarým ürkek hýrýltýlarýmý
çok yakýndýr uykuya dalmadan aðlamam
gideceðini biliyorum az sonra
o yüzden hiç zahmet etme,
önce ben gideyim
az havlayýp, arkadaþlara bi görüneyim
sizin dilinizce diyeyim anlarsýn
’sevdim seni arkadaþým’
baþka bedenlere ait de olsak
derdini az çok anlarým
elin dert görmesin
okþayýp sevdin o kadar
þimdi,
ben gelip yanýna seveyim desem seni
buna rýza göstermezsin
o yüzden hiç uzatmadan
bektaþi selamýný verip gideyim
ha, unutmadan
yalnýzýz diye acýndýrma kendini
sakýn aldatýcý sözlere kaptýrma sevgini
ellerini, gözlerini, dudaklarýný
öpmeyecek kimseye verme kalbini
þimdi gidiyorsam
itliðime ver
gece bizim gibi olanlarýn nasýl olsa
utanmadan havla, hýrla
baðýr bedenini taþlayan nesneyi
dünya onunla öðrenmedi dönmeyi
’sen’, dönüp dolaþýp bir gün yine
uðrarsan bu arkadaþýnýn yanýna
itliðine deðil, adamlýðýna aðlayalým
sen it gibi aðla, ben de sen gibi
her þey burada baþlamýþ
ve bitmiþ gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.