Kaç çeþit sevgi var, bilmiyorum, Fakat, ben seni; Kurumuþ bir dalýn, Üzerinde bir mucize gibi beliriveren Ýlk ve tek pembe tomurcuðu sevdiði sevgiyle seviyorum.
Bir martýnýn, Sonsuz maviliklerde Hiç kanat çýrpmadan, süzülerek, Huzurlu, sakin ve özgürce uçmayý Sevdiði gibi seviyorum.
Sahildeki bir kumsalýn, Hiç býkmadan tekrar tekrar gelip, üzerine uzanan Ve beyaz köpüklerle onu okþayýp öpen Yumuþak dalgalarý Sevdiði sevgiyle seviyorum.
Bir çiçeðin, yaðmuru, Gecenin, ay ýþýðýný Mecnun’un Leyla’yý Sevdiði sevgiyle seviyorum.
Belki, bazen Þeytanýn günahý, Kedinin ciðeri Sevdiði sevgiyle sevdiðim de olmuþtur,
Fakat, seni en çok Þairin, þiirini sevdiði sevgiyle seviyorum...
Bir balýk olsaydým, Denizim olmaný isterdim, Hep içinde kalayým ve bütün dünyam sen ol diye,
Günebakan çiçeði olsaydým, Güneþim olmaný isterdim, Baktýðým her yerde, hep seni göreyim diye...
Ve mehtaplý bir yaz gecesi, Sen, sere serpe yatarken odanda Sessizce süzülüp pencerenden, Mavi mavi okþayýp yüzünü, saçlarýný Doya doya seni seyretmek için seni Ay ýþýðý olmak isterdim...
Ya da, hiç biri olmasa bunlarýn, Bütün bu sevgileri içimde barýndýran Seni, þimdi sevdiðim sevgiyle seviyorum...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.