Ervah

Uzun yolun gölgesi
rüzgar’ýn kývrýmlarýyla boþluða gövdelenen ayna buðusu...





Üzüm çýðlýðý taþýyan kuþ mýsralý kanatlar
yalnýzlýðýn diline üryan bir sabahla takýlýr
çözülür hüznün týkýrtýsý
tenimin iklimine..





Karanlýðýn deniz aþký sýrrýyla ýrmaðýndan su içiren güneþine eðdim bahçeleri
gözyaþýnýn sabýr taneleriyle þaraplaþtýðý soluðuma düþtü bir yaprak
gök yüzüme morardý
Susmaya mayalanan ýþýðýn uykusuna bak hele
kocaman çiçek gibi kýyýlýyor ezgisine baþýmý
damlýyor düþlerden þýpýr þýpýr bir ervah
gül kuyusu gözlerimde saçlarý daðýnýk orman
kirpiklerim mavi nehir




sýmsýcak ölüyoruz
þarkýlar kelebek doðuruyor ateþiyle
hayalleri taþýyan her adýmýn beþiðine parçalanýyor ipekten kar
yanýyor yýldýz saatlerce suda boðulan þehrin yataðýna




nasýl unuturum
denize karþý hücreleþtiðini yaþamýn
ayný yaþta seviþirken rüzgarla
hiçbir þey olmadý/
olmadý hiçbir þey

herþey ayný yerinde
kýrýlgan aðaç



...




Sosyal Medyada Paylaşın: