Cennet güneþinin ýþýðýnýn, dünyaya sýzan bir cüzü çay. Rahmanýn has kullarýna ihsanýdýr çay. Suyun renk ve ahenk elbisesini giymiþtir çay... Anýlarýn üstünde buðusu vardýr. Muhabbetle demlendikçe.. Çayýn musikisini dinleyenler Hazzýn ve nazýn güzelliðini keþfederler.. Gurbette olan sevdalarýn birbirlerini bekledikleri masada demli bir bardak. O bardakta demlendikçe görünmeyen muhabbet.. Çay deyip geçme can. Demlendikçe kemale eriþir insan.. Kamil olma yolunda, piþen candýr. Gönle muhabbete hasýl olan çaydýr...
Gönülden dökülür o neyin sesi, Ýç dünyasýndaki alameti niþanesi.. Demlendikçe eseri, icrasýna vurur meþki. Çay demlenir bekler þemsi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.