güneþ köþebaþlarýna býrakýr kendini ve akþam yalnýzlýðý boþluðun telaþýna mevsim gözünü kapadýðýnda...
hüzün dalgýnlýklar eskir gecelerde ikindiye yansýyan tenler odalarda herþey artýk yalnýzdýr kendi derinliðinde belleðe kazýlan anýlar kederle seviþen aþk bitti sessizce sýyrýldý yazdan insanlar suretler ýþýyan lambanýn yaþýnda donuk bir resim
tarih sayýklamalarýn içinden geçtiðim bakmalar gittikçe körleniyor denize oturan þiirler sahte bir maviye düþen suyu büyütüyorum ruhumda kýzgýn akþamlarýn sandýðýnda gündelik uðultular yorgun geçmiþ durmadan gövdeme yaðmalanan gitgide unutuyorum duvarlarda gülümseyen uçurumlarý kalbimin ezberinde ölen þehir cehennem uykusu
içime atýlan sancýlarýn kýyametinden taþan parçalar gürültü koparýr yüreðimde gölgeler gizli bir bulut perdelerden sýzan
güneþ köþebaþlarýna býraktýðýndan beri kendini aþk bitti karanlýða doðan soðuk kabuk baðlayan düþlerde
üþüyorum
..... Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.