Sevdân, ’dolu âfeti’ ydi vurdu yaz ortasýnda; Vurgun yedi gönül bahçem, darmadaðýn, târumar. Gözlerim, gözlerinin istilâsýnda, esir, Ellerim meczup gibi dolanýr orda burda, Tutulmuþ, ellerinin iptilâsýnda, esir...
Dolamýþ da saçlarýný kement gibi boynuma, Alýr götürür beni deli dolu bir rüzgâr, Süründürür yerlerde hep, zalim yârin peþinde, Tüm ufkumu kaplar o alev alev saçlarýn, Kamaþtýrýr gözlerimi, her akþam güneþinde....
Ellerim, ellerinde tutsak, Gözlerim, gözlerine esir, Gözün üstüne düþmüþ bir çapkýn perçemindir günâhým "Esîr-i zülfünüm, ey, yüzü mâh’ým..." (*)
(*) Þevki Bey’in Uþþak makamýndaki þarkýsý
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.