Nazlý olur sevilenler, sevilmenin sefasý, Sevenlerin gönlü dertli, bu sevdanýn cefasý. Vefa olur bu dertlerin tek dermaný, devasý; Cefa bende, sefa sende, vefa nerde güzelim?
Þu gönlümde ateþ yanar, ellerine el deyse, Bir kaþ çatsan, duman tüter yüreðimden nerdeyse. Madem sevmek cefa imiþ, neden sevdim öyleyse; Çarem yoktu, güzel sevmek varmýþ serde, güzelim...
Labirente girmiþ gönül, çýkacak yol arýyor Yürüdüðüm bütün yollar yalnýz sana varýyor Tüm dünyamý gönül çelen bakýþlarýn sarýyor Gözlerinin efsun rengi var her yerde güzelim...
Bir göz süzüþ, bir gülüþle beni mecnûn edersin, Alev alev yakar, sonra, öyle koyup gidersin. Tek umudum vuslatýndýr, bekliyorum, ne dersin? Bir bûsenle gel de derman ol bu derde güzelim
Bitsin artýk hasretim, müjde ver de güzelim, Vuslatý yaþayalým, her seherde güzelim. Uzat, aþký tadayým o ellerde güzelim, Ýþve sende, naz sende, veân nerde güzelim?..
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.