Ýþte bu son istasyon, Saat gece yarýsýný, Çoktan geçmiþ, Havada gece ayazýnýn verdiði, Pus ve sis var! Bir de üstüne üstlük, Ocak ayýnýn verdiði, Kýþ þartlarý ve yerler buz! Düþmemek için, Çok aðýr aðýr yürüyorum, Aðzýmda nefesimin, Dumanlarý buharlaþýyor, Ben çalýþtýðým fabrikanýn, Mesaisinden çýkmýþ, Bir an evvel kendimi, Eve atmanýn hayalindeyim, Sýcak sobanýn ellerimi ve, Vücudumu nasýl da! Isýtacaðýný düþünürken, Þimdi o saatte sobanýn, Yanmadýðý aklýma geliyor, Ellermi oðuþturuyorum, Aðzýma getirerek! Ellerimi ýsýtmaya çalýþýyorum! Benim gibi evine, Biran evvel gitmek isteyen, Bir kaç kiþi daha var! Onlar da telaþ içindeler, Ben eve varmak üzereyim, Mahalleye geldim! Mahallenin köpekleri bile, Araziye uymuslar, Etrafta yoklar! Eve ulaþmam için, Yüze yakýn merdiven, Çýkmam gerekiyor, Ben telaþ içinde, O dik merdivenleri, Birer birer çýkýyorum, Nihayet son basamaklara, Geldim sayýlýr, Evi uzaktan görmeye, Baþlamýþtým ki! Kalbime bir sancý, Saplandý, kalbim aðrýyor, Adým atamýyorum, Dizlerimin üstüne, Çöküyorum... Ellerim kalbimin üzerinde, Karlarýn üzerine düþüyorum, Nefesim yavaþ yavaþ, Kesiliyor! Ve ben o an! Seni düþünüyorum! Kelime-i Tevhid çekerek, Sabah kurmuþ olduðum, Saatin zilinin sesiyle, Uyanýyorum...
Miraç MORÇÕL
Sosyal Medyada Paylaşın:
MİRAÇ MORÇÖL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.