Nezaret

karanlýðýna çekilen yýldýzlar
sessizliðin en kuyusunda
içime yürüyen gece..
akar göðün uçlarýndan buðulu yol
kabarýr soluðum
gün gelir
þiirden çocuklarla kýyýsýna kafeslenir
dilimde dað...


kal,
bazý þehirlerce uçurum dumanýna
alnýmda perde geniþliðinde güneþ
sönmüþ odalarýn gövdesiyle
ört üstümü
býrakýyorum kendimi boþluða
içimi çeken orman uðultusunda
yaralý bulut
dudaklarýmda tuzlu toprak ve
yaðmur ýrmaðý
uykuma kaçar
gözlerimin çukurunda atlar
göðsüme kadar batar
göç yollarý düþer
aynada ben
saçlarýmý uzatýr
koþarým..
derin rüyalarýn yarasýyla
daðýlýr ay
çölden geçerim



rüzgar silen koyu ýþýkta zaman


kal,
buðulu þafakta
masal iklimi
kekik ve dað ateþleri
sularýn sesiyle tutar
kaleleri..
aynada kuþlu çocuklar
bilir sabahlar hiç bitmeyecek
gökyüzünde parlak yýldýz
ve ardýnca uðurlanan rüzgarlý çadýrlar
bilir çocuklar
gelecek günlerin düþünü
yaldýzlý uçurtmalarda


.....


Sosyal Medyada Paylaşın: