Atýmýz da vardý, Ýtimiz de vardý. Otumuz da vardý, Etimiz de vardý. Ata, eti verdik, Ýte, otu verdik; Þimdi, Atýmýz da yok, Ýtimiz de yok, Otumuz da yok, Etimiz de yok... Oturup aðladýk; ’Bu yýl yaðmur yaðmadý, Ýþler çok kesat’ diye... ’Yokluðun sebebi, yaðmurdur’ dedik, "Biz her þeyi doðru yaptýk ama Allah’ýn takdiri..." dedik....
Baðýmýz tarlamýz vardý, Yanýnda deremiz vardý, Dereden su alýrdýk, Tarladan ürün. Dere yataðýna kaçak ev yaptýk, Yaðmur yaðdý, Dere taþtý; Sel oldu. Þimdi, Tarla da yok, Dere de yok, Ürün de yok Ev de yok... Oturduk, aðladýk; ’Bu yýl yaðmur yaðdý, Afet oldu, Evsiz kaldýk’ diye... Biz her þeyi doðru yaptýk ama, Allah’ýn takdiridir, Felaketin sebebi yaðmurdur’ dedik...
Demokrasimiz vardý, Onunla çok övündük Önce Baþbakan astýk, Sonra dövündük
Özgürlükler arttý, Gençlik harekete geçti Yarýmýz Dev Genç oldu Yarýmýz Ülkücü Birbirimizi öldürdük, Ve birilerinin yüzünü güldürdük... Kardeþ kavgasý dedi birileri, Durduruverdi kavgayý Nitekim (!) ’Bizim hiç suçumuz yok, Hep dýþ mihraklar’ dedik...
Bir de ordumuz vardý, Taþ gibiydi,saðlamdý bence, Toz kondurmazdýk ona ’Ergenekon’dan önce...
Ne diyeceðiz bilmem Bir gün, söz bitince...
Ünal Beþkese (21.02. 2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.