Bir kara bela geçti, Türkiye’min üstünden!
Bambul sürüsü gibi ne var ne yok, yuttular!
Tek hayýrlý haber yok, eþten ya da dostundan;
Koskoca bir milleti, ayakta uyuttular…
Býktý, usandý millet, o/nursuzluklarýndan!
Bir gün yangýn, bir gün sel, uðursuzluklarýndan!
Kureyþ lilere döndük, þuursuzluklarýndan;
Düze çýkacaklardý, çýrpýndýkça battýlar…
Haspam çýkýp dedi ki, “bizden önce yol yoktu!”
Halkýn bu yalanlara zaten tüm karný toktu!
Yalandan, iftiradan, Tuz gölü bile koktu;
Bir nesli davar sayýp, koyun gibi güttüler…
Kandan, kinden beslenen, bir nesil yarattýlar!
Huzur dolu günleri, mum ile arattýlar…
Yangýnda kuru dere, sellerde Fýrat’týlar;
Caným Anadolu’mu birbirine kattýlar…
Orman yangýnlarýnýn faturasý dün geldi!
Sýkýlan tüm sularýn neticesi bu seldi!
Öngörüsüzlüklerin acýsý yürek deldi;
Yýllarca orman yakýp, arkasýnda yattýlar…
Sorsan hiç suçlarý yok, suçlu çam aðaçlarý!
Çürüðe çýkarýlan, tüm uçak ver- kaçlarý!
Deveyi hamutuyla yutan asrýn açlarý;
Ecdadýn tüm varýný, yok pahaya sattýlar…
Bütün bildikleri bir yanlýþlarýna yetmez!
Yaptýklarý hiçbir iþ, gavur parasý etmez…
Artýk benim yurdumda, asla borunuz ötmez;
Cehlin ýrmaðýnda kir/ olup akýp gittiler…
Halkýn gözünde bunlar yýllar önce bittiler…
Antalya-2021/08
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.