BİR GARİBAN

Yol uzun, sisli görünür dönülmez.
Çökmez mi omuz çektiði yükten?..
Yansa da harmanlar, kalmasa tane,
Aðrýsý gel geç de, sýzýsý direkten
Bir hasret var gözlerinde tüten.

Ýlk þafakta açarken gözlerini
Karþýsýnda gördü birini.
Bin hýþým ile gelip geçti yanýndan.
Kaptýðý gibi taþý yaný baþýndan
Yürüdü üstüne üstüne!..
Ardýna bakmadan kaçtý meydandan.

Ne sandýn?.. Kendi halinde bir gariban!..
Acýdý haline, baka kaldý ardýndan
“Sarhoþ kalmýþ” dedi;
Belli ki dün akþamdan.

Boynu bükük bir öksüz,
Sevda çeker yüreði, pek de güçsüz.
Beti benzi uçmuþ, yüzü solmuþtu
Gözleri yuvalarýna kaçmýþtý.

Bu saatte yükselmez sokaktan halkýn sesi
Bu da kim, ilk görüyorum, acep neyin nesi?
Belli ki var garibin bir derdi, yok mu kimsesi?

Üstü baþý eski, gösteriþsiz ve de kirli.
Elleri, yüzleri pamuk yumuþaklýðýnda
Temiz, hem de saf yürekli…

Gözleri doldu,
Utanýp baþýný yere çevirdi.

"Hangi mahledensin, babam?.."
Diye sorudu yolun öte baþýndan;
"Teee... orasý... "
Diye bir kol uzandý cevap yerine karþýdan.
 
12 Aðustos 2021
Mehmet AKIN

Sosyal Medyada Paylaşın: