BEN KUDÜS, MECİDİ AKSAYIM.
Yanarken Kudüs kutlayamam kimsenin
Kusura bakmasýn,
Bayramýný Ramazanýn.
Ýftar vaktidir, ayalardan Ramazan
Tam da minarelerden yükselmiþken ezan,
Secdeye vardýlar alýnlar o an.
Bilindik þey, kýyamet deðil kopan
Kudüs sokaklarý yine toz, yine duman.
Çöllere yaðan kar deðil,
Yaðmur deðil sel olan.
Geceleri kurþun yaðar üzerime kâfirin,
Þimþekler yerine havanda toplar
Kudüs sokaklarý yine kan kokar.
Korku sarmýþ dört bir yaný nicedir,
Kesilmeyen analarýn aðýtlarý incedir.
Yüzyýllardýr dinmedi çilem bir anlýk
Geleceðim belli deðil, önüm karanlýk…
Ýçim zifiri zindan;
Yaným, yörem, ruhum kapkaranlýk…
Yüreðim bir yanar dað kadar sýcak
Küllenmiþ ateþ gibi yanar içerim.
Akmayan ýrmak oldu damarlarýmda kan
Göllerde kokuþmuþ sular içerim.
Ey Kudüs, senden nasýl vazgeçerim?
Ben Kudüs, Mescidi Aksayým
Garibim bir baþýma ortasýnda çölün.
Duyan mý oldu sesini çocuklarýn,
Heba oldu geçen yýllarýn…
Yaþlarý çok küçük, ortasýnda kaldý ateþin.
Kýzlarým var, oðullarým evvel Allah;
Durmasýný bildiler bir sapan ile zulme karþý.
Korkmam billahi kurþunundan düþmanýn
Leblebi taneleri bilir, geçerim.
Lakin gavur bir olmuþ ben yalnýz,
Yetmez artýk gücüm.
Ben Kudüs, Mescidi Aksayým, Ýlahi;
Senden budur dileðim.
Yoldaþlarým gelmez, yandaþlarým sessiz
Kuru bir dua ile durma yanýmda
Ey gaflete düþmüþ ümmet!..
Durmaz gavur kurþunu bitmez,
Senin yanýndayým demekle yetmez.
Yine bildik oyun, tanýdýk ayný ses
Geçmiþ karþýsýna televizyonlarýn seyreder herkes.
Ey yorganýna bürünmüþ ümmet!..
Uyan uykusundan gafletin, merhamet et.
Bir aðaç kesildi diye isyana duranlar,
Varlýðým bir aðaca deðmez mi?
Elbette kýymeti var aðacýn,
Bir kesilirse yerine bin dikilmez mi?
Hangi kör düðüm baðlandý çözülmüyor,
Düþtüðü yerden;
Ýslami ülkeler meydanlarda görünmüyor,
Ben Kudüs, Mescidi Aksayým,
Oysa ben halen ayaktayým.
Müslümanlarýn ilk kýblesiyim,
Ýslam’ýn kalbiyim.
Anladýn mý þimdi yüce davayý?
Öyle ki, unuttum yýllardýr aðlamayý.
Dün Selahaddin’i Eyyubiler varken baþým dimdik,
Kesif sisler içinde yürürdüm.
Bu gün Kudüs sokaklarýnda yüreklerimiz ezik
Çocuklarým; kýzlarým, oðullarým yenik.
Hani, baðrý yanýk yiðitlerdir var olan;
“Aðlarsa anam aðlar” diye.
Var mý senden baþka halime aðlayan,
Sen kaldýn bir tek Türkiye…
Suriye’de iç savaþ var,
Ürdün desen kendi derine düþmüþ.
Eski Libya olsaydý hani!... Lakin yenisi küsmüþ.
Irak halen Þii – Sünni þerrinde aklanamýyor
Suudi’nin gözleri harama doymuyor.
Ya, Mýsýr!.. Yolunu þaþýrmýþ rüzgâr misali
Yalpalanýr bir o yana, bir bu yana kelli.
Anlamadým neden sessizdir Ýran?
Bir sen varsýn Türkiye; yaralarýmý saran.
Ben Kudüs, Mescidi Aksayým yörem ýssýz.
Kalmýþým bir baþýma sahipsiz.
Sakin durulmaz onca zamandýr
Kan kusarken çocuklarým, kimsesiz…
Ümmet hareketsiz.
Miraca çýktýðý gece ümmetin baþý,
Halen saklarým koynumda bastýðý taþý.
Bin huþu ile alýnlar deðerken secdeye
Bir nazlý hilalin raksý düþtü geceye.
Yýldýzlar þahit olsun, havada þahadet parmaðým
Ve son nefesim; bismillah
La ilahe illallah…
12 Mayýs 2021
Mehmet AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Burhan AKIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.