" HANİ YAYLAM "

“HANÝ YAYLAM”


Bir baþka batardý akþamlarý arkasýna sýðýndýðý tepenin
Yarý ölgün bir güneþ, uykuya çekilmeden direnirdi.
Yangýn yiyen yamaçlar kýzýla boyanýrken
Yorgun akþamlarda yürekler alevlenirdi.

Gün var ki bir sevdadýr, kilim motiflerinde iþlenir,
Gün olur ak güvercindir semalarýn mavisinde yükselir.

Çocukluðumun yaylasý, gençliðimin sevdasý.
Dilimde türkü, halay baþý çekerken halayý,
“Hani yaylam, hani senin ezelin…”
Haykýrmasý gezinirken dört tepeli yaylayý
Yeniden tazelenirdi akþamlarý gönül yarasý.

Ardýnda bir hoþ eziklik býraktý giderken
Gözyaþlarýna þahit oldum saklý kalmýþ bir aþkýn.
Zozan’ýn kýna gecesinde köþe bucak aðlarken
Sana hasret gönüller,
Sularýnda eridi bulanýk akan Murat’ýn.

Koþarken dumanlý tepelerine takýlýrdý gözlerim,
Aðlayan bulutlar üzerime ansýzýn çökerken
Tutmaz olurdu dizlerim sana bakarken.


Yalnýzlýk çökmesin yollarýna,
Gönüllerde aþklar sönmesin isterim.
Karamsarlýk kemirmesin içimizi artýk
Ve sana hasret gitmesin dileðim...


20 TEMMUZ 2020
Mehmet AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın: