BEN BİR SOKAK LAMBASIYIM...

Unutulmuþ düþlerin yalancýsýyým.
Ah, ben isli bir sokak lambasýyým
Beklediðim her an o köþe baþýnda
Kimse dönecek köþeden
Ýçimde köçekler oynar da oynar sevincinden.

Lades dediðim her gece yandýðýmda
Âþýk olup da karþý apartmandaki kýza
Her kar yaðdýðýnda
Nasýl da üþürüm
Düþer kýrýklarým gövdemden
Düþün düþün sönmek de bilmem.

Unutulmuþluðum
Gayri meþru da deðil özüm ve ruhum
Uyutulmuþluðumsa yalan.
Bir görevim var benim:
Aydýnlatmaksa dünyayý ve sokaðý
Ah, ne mukaddes bir unvan.

Hüzün geçidinde unutulmuþ ýþýklardan deðilim
Ben Ýstanbul’un göbeðinde asil bir þehir neferiyim.
Muhalif olduðumsa karanlýk ve mum ýþýðý
Aydýnlýðýma müteþekkir
Adeta ruhu olan bir kul gibiyim
Kölesi olduðum yalnýzlýðýn
Feri sönse de içimdekinin
Dýþýmda bekleyenlere sözlerim.

Sunumu yangýn
Sürümü yorgun
Surunda saklý hüzün ve ruhun
Afrasý tafrasý bitmek bilmez.
Bir methiye gibi dizerim ýþýklarý
Ýnce ince dokurum da okurum da gecenin saltanatý bitmez.

Ulemasýyým göðün
Uhrevi bir ýþýk olsaydým keþke
Nur olup da yaðsaydým perde perde
Nazenindir gövdem ve kýrýlgan ve ince
Hele ki uykum gelip de açamazken gözlerimi
Lakin beklerler beni saatinde gitmeliyim
Bekletmem de sevdiðim kýzý
Kara gözlerinde pýrýltýlar asla dinmez.

Efkârým.
Nazenin varlýðým.
Ucu yanýk mý yoksa yazdýðým mektuplarýn?
Ne fark eder ki?
Ben çoktan yanmýþým
Çoktan yakmýþým da ýþýðý
Yana yana ereceðim de bir gün hidayete.
Ne canlýyým ne cansýz
Meali belki de bir ikaz
Her lambanýn da ýþýðý özel ve kendine.
Beklerim tüm sevdiklerimi ýþýðýmýn gölgesine.

Sosyal Medyada Paylaşın: