Sen bilir misin ki Ben, uyunmamýþ uykularda ne kâbuslar yaþarým? Her düþümde ayrý bir þeytan vardýr, Yüzlerinde hep ayný maske; senin yüzün...Þaþarým... Lânet ederim, þeytanlara, maskelere, kâbuslara, gecelere, Yine de, yüzünü her görüþümde Bir kelebek çýrpýnýr kâbusumun içinde; Sevdâlara düþerim...
Sonra, sihirbaz güneþlerin gündüzünde Kendi kurguladýðým düþler baþlar. Onlarda hep sen olursun, Bu kez bir melek maskesiyle yüzünde... Düþümün en tatlý yerinde bir rüzgâr eser, Uçurur yüzündeki melek maskesini; Ben yine aldanmýþ, ben yine gâfil, Düþler yine hüzünde...
Ben de isterim mavi denizlerin huzurundan, Yeþil ilk baharlardan, umut saðnaklarýndan þiirler yazmayý; Heyhat! .. Nasîbim hep bu maskeli düþlerdir, Ben, gelincikli, papatyalý þiirler yazamam. Üstelik, bir de yemin etmiþliðim var ’Vaz geçmem senden’ diye Yeminimi bozamam...
Bir deniz kýyýsýnda yazýyorum bunlarý, Dudaðýmda sigaram, Karþýmda kurþûni bir deniz, üzerimde kurþûni bir gök, Tam düþ zamanlarýndayým gündüzün. Ufukta solgun, umutsuz bir Güneþ, maskesi; yüzün Ve içimde kanser gibi bir sevdâ, Maskesi; hüzün...
(01/10/2008) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.