Sözgelimi Kaç kýyýsý varsa bu kentin ve Her tepesine Yüzünü çiziyorum çizgi çizgi Yani tüm güzelliðini Görüp ki göremedikçe.
Güneþe yüz sürmek gibidir Kadýköyden düþmek denize ki Bulutlu bir sabahýn güneþi kadar uzaksa yüzün Tarifsiz yanarsýn tuz içinde. Ve Daha da acýsý vardýr.
Örneðin Sayýsýz kere ölürsün. Üstelik ayný þarkýda Ki hiç bir ölüm benzemez ötekine Ve çiçekler ölür ilk-bahardan önce Zaten baharlar ölü gelir bu kente ayrýca Benim hiç yaþayan kentim kalmadý mesela
Ýstanbul öldü ve sonuncuydu
…..
Anladým Felek yazdý ama mürekkebi kuruydu. Anla ki Beni sen deðil Dönmediðin gündönümleri vurdu
…..
Yalçýn Gözetelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalçın Gözetelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.