bir perde açýlýr yüreðimde
seyre dalardý gözlerim
uzaktan uzaða þekiller çizer
sevdiðim i mgelerle süslerdim yüzünü
içimdeki heyecanla hep sana gelmek
hep seni yazmak isterdim þiirlerimde
saklamazdým sevdiðimi hep söylerdim
seni sevmek, beþ vakit ibadet gibiydi
bir an hatýrýmdan çýksan
kabahat iþlemiþçesine utanýr, kýzardým kendi kendime
bende hal böyleyken, bir inanmýþlýk sendromuymuþ tüm görüntüler
nereden bilecektim perde kapanýnca
kaybolacaðýný gizemlerin
ve biteceðini bir silüete duyulan özlemin
ah þu kurgulanmýþ meþguliyetler yokmu ve yoðun günler, canýna ot týkarlar tüm deðerlerin ve birden bire artýverirler
oysa sevgiye zaman ayýrmak
nefes almakla eþdeðer olmalýydý
yüreðinde sevgi büyütmeyenin ne kadar insan olduðu tartýþýlmalýydý
velhasýl
soruyordun ya ara sýra iyi misin diye
iyi olayým, olmayayým sana ne, sana ne
zor da olsa öðrendim
duygularýmla baþ etmenin yolunu
ve hayattayým, öyle ya da böyle
yaþayýp gidiyorum iþte
27.10.2009-2021-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.