Ýki gözümün gördüðü bu yangýn, bu vahþet. Dehþete düþtü gönlüm.
Beynini kasýklarýna gömmüþ bir aptal. Bir aptaldan daha fazlasý var ardýnda. Ne sistem deðiþtirir bu zihniyeti, Ne kanun. Kanun var mý burada? Kanun var mý kadýný alnýndan öpüp, Erkeði etsin maðdur. Bir namus davasý desinler, Bir cilve. Birine zaten yollu desinler, Bunlarýn hepsi ayný, Yol yaptý adam, çalýþýyor yesin diyenle. Hangi Tanrýnýn arkasýna sýðýndýnýz yine, Hangi din, hangi tarikat kurtarýr sizi? Hangi düþünce? Cinsiyetinden utanýr mý insan? Ýnsan, insanlýðýndan utanýr mý? Utanýr. Ýnsan olan utanýr. Dünya; Dibini bulana kadar canlarýmýzý gömdüðümüz dünya. Cehennem yerin dibinde mi? Deðil. Cennet yerin dibindedir. Hepimiz gömülürüz, Ama çok azýmýz yer altýndaki cenneti görürüz. Bir çiçek filizlenir topraðýn baðrýnda. Bir pislik gelip koparýr vurur tekrar alnýndan. Birisi boðar, parçalar, Döker yapraklarýný. Topraðýn olur yine. Yeniden ayný masallar, Ayný tiyatrolar sahnede. Lütfen, Beni bu dünyadan alýn. Hiç doðmamýþ gibi, Hiç var olmamýþ gibi. Hiç erkek olmamýþým gibi, Beni bu dünyadan alýn.
Bu þiirime erkek olduðum için kendi ismimi yazmaya utanýyorum. Bu þiir tüm kadýnlarýmýzýndýr.
01:36 04.08.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.