Erzurumlu Dadaþ Oðuzhan Yaþar Ýyi bir dost halis bir dadaþ’tý
23 yaþýndaydý Aklý da baþýndaydý Kaný deli deli akan Delikanlý derler ya Ýþte tam o yaþtaydý Kaný deli deli akmaktaydý Gönlü aþkla coþmaktaydý
Alýr giderdi baþýný daðlara doðru bazan Bahar günleri yaz günleri Sonbaharý boþlamaz Kýþýn da geri kalmazdý Daðlarýn çocuðuydu o eskiden beri Ama bir sýkýntý vardý içinde dünden beri Boylu boslu o yaðýz delikanlý Hýzlý yaþýyordu sanki fýrtýnaydý
Askerden yeni gelmiþti içi içine sýðmýyordu Neden þehadet þerbeti içmedim içemedim diye yazýklanýyordu Ama olmuþtu olan Ufacýk bir yara bile almadan Güneydoðudaki o bitmek bilmeyen savaþtan Dönmüþtü Ne þehit ne gazi olmadan Ýþte bunun için hayýflanýyordu Diyordu Kendi kendine ’Ne nasipsiz adammýþým be Allah sevmiyor beni Ýyi kulu saymýyor beni Nerde kaldý þehitlik Bir gazilik bile Bana vermedi’ Eþine dostuna Þikâyet edip duruyordu Erzurumluydu halis dadaþtý Nene Hatun soyundandý Kahramanlýk ruhunda fokur fokur kaynayandý
Erzurumlu Dadaþ Oðuzhan Yaþar Ýyi bir dost halis bir dadaþ’tý Ankara’ya yerleþmiþti askerlik dönüþü Ýþ bulma umuduyla Büyük þehir demiþti Çalýþana iþ vardýr orda Hemþerileri çaðýrmýþtý Gel sana Ýþ buluruz burada Dediklerini yapmýþlardý O’na da iþ bulmuþlardý Asgari ücretti Olsundu Helal olsun az olsundu Zamanla artar demiþlerdi Biraz tecrüben olsun Olur dedi Ve geldi Baþladý çalýþmaya Hem ne çalýþmak Sanki savaþýyordu Helal ettirmek için Patrondan aldýðý asgari ücreti O akþam annesinin kurduðu sofrada Yemeðini yemiþti iþtahsýzca Sofradan kalkmýþ sýrtüstü uzanmýþtý çekyatta Haberleri izliyordu Onun tek zevki buydu Akþamý kýlmýþtý yatsýya az kalmýþtý Yatsýyý eda etse uyuyacaktý Ýçinde bir sýkýntý vardý Bir türlü gitmiyordu Bir türlü bitmiyordu Ne zalim sýkýntýydý bu Anasý çay demlemiþ Oðuzhan’a ikram etmiþti Ana bu her þeyi Oðuzhan’dý Onun için yaþýyor onun için nefes alýyordu Ýçerken yudum yudum tavþankaný çayýný Çay boðazýnda kaldý Duyunca haberleri TV’den Boðaz köprüsü kesilmiþ tanklarla F 16’lar tutmuþ Ankara semalarýný Kuþatýlmýþ Türk Askerinin kalbi Hemen dank etti kafasýna Bu bir darbeydi hem nasýl bir darbe Haince sinsice düþmanca bir darbe Fýrladý annesinin baðýrýþlarýna aldýrmadan Gün bu gündür dedi gece bu gece Gece dile kolay Dilde iki hece Bu gece her þey belli olacak dedi Ak koyun kara koyun birbirinden ayrýlacak Anne dedi ben duramayacaðým Bu hainler baþýmýzdan aþaðý kurþun yaðdýrýrken Ölüm kusarken hain çete Milletin kalbi Aksaray vurulurken Ben duramam duramam burada Gözüme uyku girmez Aksaray’ý savunacaðým Orasý bizim kalbimiz Ortaya koymalýyýz Varsa yoksa neyimiz Orasý düþerse her yer düþer Bu þer güçler kazanmamalý
Erzurumlu Dadaþ Oðuzhan Yaþar Ýyi bir dost halis bir dadaþ’tý Güzel bir insan iyi bir vatandaþtý Dürüsttü çalýþkandý gözü pek bir kahramandý Gözünü budaktan sakýnmaz bir yiðitti Vakit bu vakittir dedi Zaman bu zaman Haydi, Oðuzhan dedi kendi kendine Ýþ baþa düþtü Vatan gidiyor elden Vatan elden gidiyorken Karýlar gibi evde oturulmaz
Oðuzhan koþtu elinde bayrak Ay yýldýzlý Türk Bayraðý Rengini þehitlerin kan renginden almýþ Gidiyor Rüzgârlar gibi Gidiyor fýrtýnalar gibi Tek baþýna bir ordu gibi Uçar gibi gidiyor Dörtnala koþan Arap atlarý gibi Dürülüyor yollar ayaklarý altýnda Ayaklarý ayak deðil kanattý Elindeki bayrak deðil kefendi Mübarek Oðuzhan senin benim gibi Sýradan biri deðil Hezarfen’di Hezarfen Ahmet Çelebi Kanat takmýþ Ankara kalesinden atmýþtý kendisini Baþkent’in semalarýnda Sanki uçmuyordu Vuslata kanýyordu Yârin kollarýnda Bu aþkýn yollarýnda Þehadete koþuyordu Coþuyordu git gide Geçtikçe caddelerden sokaklardan Kanatlý atlýlar gibi gidiyordu Ankara’nýn yollarýnda
Þehadete ermek için yârin kollarýnda Milletin gözbebeði Aksaray’da aldý soluðu Gökten yaðan hain mermilere aldýrmadan Eser yoktu içinde zerre kadar korkudan Ölmeyecekti geri dönmeyecekti Savunmadan milletin kalbi olan külliyesini Kurtarmadan ülkesini hainlerin pençesinden Püskürtmeden bu kahpe saldýrýyý Ýçmeyecekti þehadet þerbetini Aksaray’a varmýþtý Aksaray bombalanýyordu Bombalar patlýyordu art arda Halk savunuyordu caný bahasýna milletin sarayýný Koþuyordu Tanklarýn önünü kesiyordu Durmuyordu Sanki ölmeye can atýyordu Tanklarýn üstün çýkýyor Askere aldatýldýklarýný anlatýyordu Durmadan dinlenmeden yorulmadan Korkmadan pervasýzca atýlýyordu tanklarýn üstüne
Erzurumlu Dadaþ Oðuzhan Yaþar Ýyi bir dost halis bir dadaþ’tý Güzel bir insan iyi bir vatandaþtý Dürüsttü çalýþkandý gözü pek bir kahramandý Gözünü budaktan sakýnmaz bir yiðitti Vakit bu vakittir dedi Zaman bu zaman Haydi, Oðuzhan dedi kendi kendine Ýþ baþa düþtü Vatan gidiyor elden Vatan elden gidiyorken Karýlar gibi evde oturulmazOðuzhan koþtu elinde bayrak Ay yýldýzlý Türk Bayraðý Rengini þehitlerin kan renginden almýþ Gidiyor Rüzgârlar gibi Gidiyor fýrtýnalar gibi Tek baþýna bir ordu gibi Uçar gibi gidiyor Dörtnala koþan Arap atlarý gibi Dürülüyor yollar ayaklarý altýnda Ayaklarý ayak deðil kanattý Elindeki bayrak deðil kefendi Mübarek Oðuzhan senin benim gibi Sýradan biri deðil Hezarfen’di Hezarfen Ahmet Çelebi Kanat takmýþ Ankara kalesinden atmýþtý kendisini Baþkent’in semalarýnda Sanki uçmuyordu Vuslata kanýyordu Yârin kollarýnda Bu aþkýn yollarýnda Þehadete koþuyordu Coþuyordu git gide Geçtikçe caddelerden sokaklardan Kanatlý atlýlar gibi gidiyordu Ankara’nýn yollarýnda Þehadete ermek için yârin kollarýnda Milletin gözbebeði Aksaray’da aldý soluðu Gökten yaðan hain mermilere aldýrmadan Eser yoktu içinde zerre kadar korkudan Ölmeyecekti geri dönmeyecekti Savunmadan milletin kalbi olan külliyesini Kurtarmadan ülkesini hainlerin pençesinden Püskürtmeden bu kahpe saldýrýyý Ýçmeyecekti þehadet þerbetini Aksaray’a varmýþtý Aksaray bombalanýyordu Bombalar patlýyordu art arda Halk savunuyordu caný bahasýna milletin sarayýný Koþuyordu Tanklarýn önünü kesiyordu Durmuyordu Sanki ölmeye can atýyordu Tanklarýn üstün çýkýyor Askere aldatýldýklarýný anlatýyordu Durmadan dinlenmeden yorulmadan Korkmadan pervasýzca atýlýyordu tanklarýn üstüne
Ahmet Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.