kestane közleri
hüznün buðday kanatlarýyla tüllenen
kuþ yurdu
ay buðusunda selamlýk þiirler
...
rüzgarla karýþan kýzýl gölgelerin
aðaç tazeliði ve
topraðýnda þibidiði hayallerin
tozlu çocukluðun yeryüzü uðultusuyla
çýkýp karanlýða
baðladým ellerimi sessizce
konuþkan düþlere
gözlerimin göçüne sonsuzlaþan
zaman arifesinde usluluðum
gözlerim diyorum,
kýþa dönük güz güneþi
arada gece tenli bulut.
yeþile uzanan ruhumun
gençliðinde þarkýkar
dudaklarýmda öykü sabrý
sevinç koþturan
biliyorum
tonu yok sesimin
kestane közlerinden baþka
gözbebeðimde en hasý ýþýðýn
sarý çocuðu
yýldýz yaðdý avuçlarýna
dünyayý bir akþamüstü
yapraklý þiirlerde kanadým
parmaklarýmýn arasýnda kuytu bir balkon
yaralý gül’ün gizem kokusu
göm baþýmý bahçelere
uzaktaki þehri
derin çadýrlarýn kalbinde büyür zaman
Uyumuyor olmalý karanlýðýn nehrinde
mavi kirpikli ay
saçlarýmýn beyazýnda
öyle özgür
öyle güzel
insan diyorum,
inandýðýna kanar,çocukluðuna
Ýnsan,dünyanýn hududundaki ýrmaklara
sis yaðan pencerenin aþk damarlarýnda
mutlaka görmek istiyorum
sessizliðin ölümünü
uçurum bir rüzgarla geçerek
uyumak istiyorum ellerimi
gökyüzü kadar temiz
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.