Âteþîn bir nigâhý, gönlü dilhûn eyledi, Aklýmý aldý baþtan, fikri berhûn eyledi. Gamzeleri gül pembe, handeleri pek zarif, Ol dilber-i mah pâre, beni meftun eyledi.
Gülleri sinesinde yetiþtiren bað-ubân, Gönül þehrine dâim hükmeden bir þehribân... Candan öte bir cânân, öylesi bir mihribân, Öyle bir ’Leylâ’ idi, beni ’Mecnûn’ eyledi....