Gül yapraklarý gibi kývrýk pembe dudaklar, Elâ gözlerde hüzün, bakýþlardaki gizem, Beyaz omuzlarýna dökülmüþ kýzýl saçlar Bir el oyasý gibi iþlenmiþ zerafettir..
Gözlerinin içinde erise de gözlerim, Bir efsun âleminde masal yaþamak için Dalýp giderek elâ gözlerin derinine Müebbet mahkum olmak ne hoþ bir esarettir.
Lâkin hicran yazmýþ da, kader alýn yazýma Sürgün olmuþ gözlerim o elâ dünyasýndan. Ölümü yaþar gibi geçip gider günlerim, O elâ âlem þimdi, bana sonsuz zulmettir
Sabah olur, gün doðar, hiç bitmez benim gecem, Sen yoksan güneþ bile aydýnlatmaz günümü. Sensizliði içime sindirerek yaþamak Gün boyu, çaresizce çektiðim bir mihnettir.
Dolanýr dururum hep, o âþina yerlerde, Bütün gün aklýmda sen, yüreðim kederlerde, Bana seni yaþatan bir þiir, ya bir þarký Özleyen gönlüm için ne büyük bir nimettir.
Akþamýn garipliði çöker sonra ufkuma, Eflâtun bulutlarýn rengini dertler örter Gurbetteki her akþam hüzün döker içime Sen yoksan, kendi gönlüm bile bana gurbettir.
Akþam güneþ batarken, sen doðarsýn ay gibi, Öksüz kalmýþ gönlüme hayat verir o serap Kýrpmam bile gözümü, kaybetmem hayâlini Onu seyretmek bile, rûhuma ziyafettir.
Sonra, baþka ýzdýrap, gecenin zulmü baþlar, Geceden tek isteðim düþümde seni görmek Oysa ne uyku ne düþ, ne düþümde sen varsýn, Gördüðüm sensiz her düþ, geceme ihanettir.
Þikâyetim yok câným, ben köleyim sevgiye, Ne sevdalar yaþadým, bak, yine ayaktayým. Aþkýn da, hicranýn da tadýný duymaktayým, Acýsýz aþk istemek, sadece cehalettir...
Bazen ’hicran’ da yazar, kader aþkýn alnýna, Sevgiyi veren Allah, ’sabret’ demiþse eðer. Aþký hazine gibi gömerek yüreðine Ýsyaný düþünmeden, sabýr bir ibadettir
Aþk, ne yalnýz mutluluk, ne yalnýz gözyaþýdýr, Hicran, tadý tuzudur aðdalý sevdâlarýn Ve tevekkül, yaþamda oynanan her sahnede Alnýndaki yazýya saygýdan ibarettir.
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.