Beni bul çocuk
ecel mavisi kuraklýðýn kuþ yapraklý gecesinde
çengi ayazýn nar teri
yüreðimin cam ateþinde gürültülü gölge dansý...
Yalnayak uçurumun çocuðuyum ben
göçebe çadýrlarýyla pencerelerin yýldýz yuttuðu bakýr gülü
güneþli kelimelerin kulesinden düþerken
ürperir düþ tohumlarým
kimsesizliðin sesinde ne kadar varsam
o kadar susuyorum karanlýðýn
deniz kulaçlarýný
ahenkli aynanýn parmaklý þehrinde ezilen kýyýlarý biçiyor adýmlar
kum tozuyla havalanan küllerin
uçurtmalý tepelerinde dil yaðmuru
kekeme korkularýn perdesiz gizlerinde
rüzgar ýslýðý tarar saçlarýmý
dalgýn bakýþlarýmýn duvarlarýnda
yosunlu yollar
güne kaybolan atlarýn buðu þafaðý
ten rengi göðün yankýsýna kaybolan
aðaçlar gibi uyanýr yüzüm
dudaklarýmda ay akþamlý ninni
düþü kurulan yýldýzlarýn çiçek çaðý
öyle parlak
öyle ýslak kaldýrým
yaralý ayaklarýn sabýr çarýðýyla iniyorum tepeleri
ýssýzlýðýn aryasýnda sýralý bir kervan
taþ hafifliðiyle tüylenir
boyarým bütün çocuklarý beyaza
delirir ýrmaklar sonsuzluk boyu
güneþin tonuyla kavrulan siyahýn
gümüþ yelesiyle diz çöker bahar
karanlýkta maviye açarken tenimi
çek düþlerimi yüzüne
beni bul çocuk
.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.