YETMEDİ Mİ...

Teyakkuzdayým gün ve gece…
Ah, þiarým mavilim
Ah, sancaðým yanýk tenimde gezinen ruhum
Varlýðýnsa hem ketum
Muhabbet iklimlerinde dolup da taþtým senle
Sensizliðe gömüldüðüm günlerden taþan
Bir isyandýr sessizliðim
Ne çok figan, sevgili
Ýçimde en derinde uluyan…

Sabahý selamý kestiðinden beri
Ýri gözlerinde aþkýn nükseden o tekerleme
Bir varsýn bir yok sevgili
Bir varmýþ bir yokmuþ dercesine içimden tüten
O vapurdumaný
Sanma layýðý ile sevmedim seni
Semiren hüznümdür ve yalnýzlýk dillere destan
Gönül rotamda isle yerle yeksan
Olmuþ þu fukara varlýðým
Bir þehit gibi kanýmý serdim ben iklime
Kan kaybýndan ölmedim hem
Kanadýðým ne ki kandýðýmýn yanýnda?

Göðsümde þarapnel parçalarý gibi
Tevazu yüklü varlýðýmla serildiðim hazan misali
Oysaki mevsimlerden yaz
Aylardan Temmuz
Þehir ýþýklarý bir yanýp bir sönen
Ah, o semazen yüreðimde saklý turkuaz
Ruhumdan seken kurþun gibi
Kendi bacaðýma sýktýðým illa ki
Aþkýn þeceresi
Elbet bilinmezin nezdinde
Yalnýzlýðýmla kat çýktýðým devranýn dilinde
Bir abdalým ben
Bir ýrgat düþüm
Bir köle ki bu aþka
Sanma asla sanma gözümden düþtün.

Fermaným sunumda
Feryadým kopçalý iklime
Bir bulutsam ne ala
Ah, bir de unutsam var ya
Bir umut oysaki saklý közümde
Saðanaðým sanma ki süt liman
Hem benim aþkým sütten çýkmýþ ak kaþýðýn
Ýlhamý
Durduk yere yazmak ne mümkün, sevgili?

Yazgýma þerh düþen Rabbim ne dilerse
Baþým gözüm üstüne kaderin fýsýltýlarý
Sessizliðimle severim ben seni
Yüreðin sesi yetmedi mi?
Yetmedi mi gönül koyduðum?
Yetindiðimdir þiir ve sen
Yetilerimde saklýdýr aþkýmýn tini
Gölgen dahi kâfi
Kanatlarýmda saklý rüzgârýn izi
Senin ses etmediðinden belli
Yoksa yetmedi mi?
Canýn sað olsun, sevgili
Candan önceymiþ canan anladým ki
Sensin elbet canýmýn yongasý…
Yetti ya da yetmedi
Lakin devamý gelecektir aþkýn titrine bandýðým sen
Senle serildiðim evren
Haiz olduðum o tek ve sefil zerrem…

Sosyal Medyada Paylaşın: