DÜŞTÜM YOLA BİR ŞİİR VAKTİ

Elde vardý madem hüzün þehrin esef yüklü gizi.
Aþkýn hatýrýna yaþadýk
Þiarý idik aþkýn ve matbu yüzü
Yüzü dönüktü mevsimin geceye
Yürüdük ve yürüdük millerce
Mil çektiðimiz bir yüzdü þiir
Yüzde yüz haklýydý þair
Ýtham ettiði içindeki mevsim
Cüssesi ne idi hem þiirin ve þairin?

Yalnýzlýða meyyal gecelerden
Uzandýk zirveye
Kanamalý sözcüklerden derledik de:
Akça pakça idi i mgeler
Tereddütsüz sevdi ve yazdý þair
Þehir ise kýyama duran bir rubai misali
Ederi neydi hem hüznün?
Atarý aþkýn
Endamý özlemin
Mutlak bir mutluluktu yazmaya dair
Yazýlmayansa binlerce sayfa nesi
Ve þair hep mi esir düþtü?

Hüzündü yorganý martýlarýn
Kanayan ayaklarýndan damlayan kanýn izi idi
Peþinden koþtuðu þairin
En çok da yetim ve öksüz yüreði
Çöpsüz üzüm misali
Yine de aðýrdan sattý kendini gece ve þiir
Sevdiði kadar
Mutluydu
Söylemediði ne ise yazdý ve yazdý önce azar azar
Çoðalan bir coþkuydu aþkýn kantarý
Hüznüne muhalif her hece
Hecelediðinden çok öte…

Sözlüklerden taþtý fermaný
Feryadý duyulmasa bile
Fitilini ateþledi bir kez kalemin
Sonsuzluðu haykýran makber
Düþlerden yol bildi sözcükleri
Sözcüklerden aþka erdi ve hidayete
Nefsini öldürmenin verdiði güç ile
Gücüne gitse de zaman zaman
Gülümsemeyi bildi þair
Ýsmine etse de ihanet biteviye
Bir gülden fazlaydý içinde saklý tuttuðu bahçe.

Gözünü sakýndýðý sevgi
Elinin kiriydi mürekkep
Üstelik anasýnýn ak sütü gibi helal ve billur
Teni ve titri ve tahtý
Düþse de gözden zamanla
Yüzünden açan güllerden ördü cennetini
Ulaþmaksa Rabbine tek dileði
Hem de kendini bildi bileli…

Sosyal Medyada Paylaşın: