Biz bir yola çýktýk seninle seneler oldu
Ülkede ne kadar kýrmýzý ýþýk varsa durduk hepsinde, biz geçecekken hep kýrmýzý
Tam yüz kavþak saydým sayamadýklarýmýn da helalliðini aldým, hatýrý kalýr ölümlü dünya diye
"Ama olsun" dedik, dur-kalk yýpranma payý
Arabayý da senin amcaoðlundan ödünç aldýydýk
Bir sanayii yapardýk dönüþte, cilalatýr verirdik fena mý.?
Dönebileceðimiz bir yer yoktu esasen, bizim oralar diyebileceðimiz bir yer aslýnda hiç olmadý
Kimse yola çýktýðýmýz yerde beklemeyecekti bizi
"Varýnca arayýn bak" diyen bir çift göz aradým da bulamadým
Sen kuþlara özenirdin en çok, camdan sarkýp sonuna kadar açardýn kolunu kanadýný
Gözlerini kocaman yapar kahkaha atarak "Bak derdin iþte bu kuþ bakýþý"
Ayaðýmýzý yerden kessin diye araba serçeydi ama çaldýðýmýz mercedes yýldýzýný önüne yapýþtýrdýydýk
O gün Paris’li Cemil’in orada týraþ olduydum yani her þey hazýrdý
Benim üzerimde meþin ceket, içinde kiremit rengi balýkçý kazaðý
Senin üzerinde ise kirli beyaz bir bluz vardý
Yozgat Blues da geçen "Oruç bozan çocuklar gibi kimselere farkettirmeden öyle söylüyorum ismini" tadýnda
Herkesçe ucuz beklentili þiirleri, senin kilitli iðnelerinle tutturuyordum döþemelerin sökülmüþ yerlerine
Hem depoyu da dolduracaktýk, ayýp olurdu Hüseyin abiye
Arka camda ki "Babam saðolsun" yazýsýnýn "olsun" kýsmý yansýyordu üzerine
Ve maþaallah etiketlerinin yazým hatasýndan kaynaklý trafik kazalarýndan korunmak adýna
Sessizce nefesinin deðdiði dualarýn , soðuk camlarda uhrevi halden sývý hale dönüþüyordu
Kirden görünmeyen bir dikiz aynasýndan bakýyorduk geri de kalan her þeye
Üstelik ben kendi hakimiyetimi bile kaybetmiþken, þu kara direksiyonu tertemiz bir hikayeye kýrmaya çalýþýyordum çaresizce
Cümleler senin aðzýnda gün görmemiþ taze kýz gibi dururdu, bir çýkardý iki dudaðýnýn arasýndan ortalýk ayýn on dördü þenlik yeri olurdu
Sana göre ve damar yollarý genel müdürlüðünce ambulans, cenaze aracý, ve itfaiye arabasý ayný yola çýkarlarsa, geçiþ üstünlüðü eðer soldan geliyorsa hep gelin arabasýnýndý
"Soldan geri dönülmez" iþaret levhasý siyasi tartýþmalarýmýzýn baþlangýç noktasýydý
Ayný þeyi savunurduk belki ama ikimizin de hep diyecek bir þeyi daha olurdu
Sen; "Bak görürsün bizi romantizm kurtaracak" derdin hep sonunda
Bazý ispirto kokan kýraathanelerde kara demlikten çaylar içip, büfeden dergi aldýydýk hani
Kapaðýnda Füruð vardý þansýna "Kuþlar ölümlüdür yazýyordu, sen uçmayý hatýrla"
Hani bir de dedim ya yüzüm asýlýnca kývrýlýrdý yüreðin, yüreðin hasreti doldururdu gözünü de bahanesi olurdu þarkýlar
104.4 de bulduyduk araba plakalarýndan fallar tutturan o en sevdiðimiz þarkýyý
Güle güle söylemiþtik "Sonra ekmek olalým olur mu acýsý acýkana, ama unutma beni sarýlalým arada"..
Güle güle o zamanlar gidenin peþinden bakma sözcüðü deðildi
Ve ana arterlerden denize çýkýþý göstermeyen bütün haritalar yakýlmalýydý sana kalsa
Konum atmayý bütün unvanlardan kurtulmak sanmýþtýn
Yer bildirimi yapmak ise kendini ihbar etmekten baþka bir þey deðildi
Oysa bir tek paranýn parlak þeridi güvenli yolculuklar saðlýyordu herkese
Durmuþ bir kilometre saati belki ilk defa doðruyu gösteriyordu
Yani yoksulluk sýnýrý ile hýz sýnýrý arasýnda kalmýþtýk
Yolun zaman oraný ve mevcut sapmalarý da göze almýþtýk ama senin geri vitesin yoktu
Yüzümdeki kesik çizgileri takip ettiðimizde, bizi ters yönde bir sokaðýn sonunda blok flütle güvercin güden bir çocuk bekliyor olurdu
Terk ettiðimiz balkon bahçelerinde geceleri kirpilere su vermek için bekleyen
Ardýnda býraktýðý parlak geçmiþten dolayý sümüklü böceklere özenen
Hiç kullanýlmayan turuncu mutfak masasýnýn altýný kargalara kiralayan
Ve arkasýna sarktýðý at arabalarýnýn yokuþa sürüldüðü çocukluk
Biliyor musun, kazý kazandan çýkan plastik bir saat eriyordu sað bileðimde
Sonra neden orada olduðunu bir türlü anlayamadýðýmýz bir durakta nefeslendiydik
Lastiklere ekilmiþ þambrel kokan çiçekleri bile sevdin sen
Hurdaya ayrýlmýþ, biraz bizimkini andýran yol hikayelerini sýkýþtýklarý yerden çýkartmaya çalýþtýn kan ter içinde
Taklaya gelmiþ her sevda hadisesi için tutulan aðýr hasar raporlarýný þiire çeviriyordun
Artýk muhabbetinin çekilmediði düþünülen bütün yaþlý evleri ayakta tutmaya çalýþýyordun can havliyle
Aðaçlarýn sanki hepsini biz dikmiþiz gibi halkalarýný sayýp yaþýný hesaplamýþtýn övünerek
Kulaðýna küpe olsun dediðim kiraz, yine senin deðil de benim aklýmda kaldý
Akþamlar oldu sonra..
Yeni bir hayata yanaþan gece otobüsleri gördük
Sanki dizle bastýrýlýp tükenen umutlarýn zorla kapatýldýðý valizler, rastgele savruldu saða sola birileri tarafýndan
Bir Erdem Bayazýd þiiri "Otobüs camlarý bilinçsiz bir baþ kaymasý ve bir kadýnýn cesurluðudur" dedi
O kocaman farlar görmezden geldiðimiz ne varsa aydýnlattý yani
Ay kuytularýnda yön tayini ararken kendimize
Kendince göç ettiðini sanýp, gördüðü ilk sahte ýþýða aldanarak can veren böcek çýkmazý gibiydik
Oysa bir zamanlar küçük, renkli bir gece lambasý aydýnlýðýnda, hangi rüyaya daldýðýmýzý hangi rüyadan uyandýðýmýzý bilmeden kapatsak gözümüzü yeterdi bize
Ýstisnasýz her tümsekte kapaðý çýkan torpido gözünden kan grubu kartýn düþmüþtü
O sonsuzluða uzanan hastane koridorlarýnda bir tek kendimi göremedim
Koca gözlerin koca bir ömrü baðýþlayabilecekken, çakýllý dikenli hayatýna damar yollarý açýyorlardý
Ne de olsa geçmiþin izlerini silmek de bir cerrahi müdahale sayýlýrdý
Kanatlandýðýn yerden kanýyordun ve sarýlmak istediðin kim varsa artýk kalp seviyesinin altýndaydý
Alçalýp yükselen yaþam sinyallerin bir türlü konacak yer bulamadý
Sokaða anadan üryan býrakýlmýþken, ziyaret saatlerinden bile içeri alýnmýyordu hal hatýr
Kalemin ucuyla diktiðin açýk yaralarýn zamanla kavuþurken, iplerini týp aðzýyla deðilse bile diþlerinle koparýyordun
Daha önce bekleme salonunda sabahlamak için gizlice girdiðin hastaneye
Hemþire çaðrý düðmesine attýðýn çentikleri silmek için geri dönmüþtün
Senden türetilmiþ bahanelerim, yataðýný ayýran bir kadýnýn kini kadar belirgin artýk
Neyse iþte..
Sen yoruldun sonra, bende yoruldum da belli etmedim pek
"Haydi dedim saða çekelim" hem kuru öksürük tutmuþtu beni az soluklanalým
"Yok dedin sen bekler amcaoðlu"
Emanet araba ayýp mý olsundu, hem caný az olur derler
Sonra ülkede ne kadar çýkmaz sokak varsa karþýmýza çýktý ama geçtik gittik, bizde geçtik o yollardan diyebildik yani
Saçýna taktýðýn karanfiller eþliðinde, ikimizi son yolculuðuna uðurladýk
Gülünecek bir þey yoktu daha
Sustuk.. nereden döndük, onun ilerisinde ne vardý bilmiyorum ama sessiz olduk
Öyle böyle derken geldik iþte, yol bu bitecek elbet
Yine gözlerini ovuþturduðunu göremediðim bir sabah, Hüseyin abiye teslim ettik arabayý
Ne acýdýydý içim bir bilsen
Deposu doluydu arabanýn, çok anlamazdým da cilasý falan da tamdý ama bir þey daha vardý
Mavi bir oyuncak gemiyi denizin bakýþlarýna býrakamadan hani, arka koltukta kaldýydý
Neredeyse beni her gördüðünde gülümsemenden öptüm de ondan veda ettim
Bir daha görürüz falan derken, on gün sonra sattý arabayý Hüseyin abi
Daha iyisi varmýþ onu alacakmýþ, her þeyin var zaten daha iyisi
Herkesin bir saçak altý, kaçak katý, saçacak kredisi var
Herkesin korktuðu bizim baþýmýza gelseydi ya, yolda kalsaydýk keþke
Zaten biz sürülmüþtük aslýnda, gitmek falan deðildi bu
Öyle oldu iþte..
Ve bir gece yarýsý sisli bir havada, tek þey daha görmemek adýna
Tattýrdýðýn bütün hüzünleri baðýþlayarak
Çizgisini bozmadan yürüyenlere ekseni kayýk olan bu dünyada
Tam on bin adým attým çýplak ayaklarýmla
Ben 360 eþit parçaya bölerken ruhumu
Sen dikkat et n’olur, meridyen çizgileri geçmesin kuþlarýn üzerinden
Ve; "Hangimizin baðýmsýz gökyüzü, gecikmiþ kýrlangýçlar gibi deliyim boþuna uslandýrmayý beni"
11 Meridyenin en çok yakýþan sözleridir þimdi sana
Yani bir Þubat ayazýnda cebimde jilet kýrýntýlarý, faylar sürüklüyor beni yer altýna
Bu da böyle olsun ulan denecek kadar icabýnda
Sana kavuþan buzlu yollarýn açtýðý yaralara tuzlar dökülüyor, gönlüm kaymasýn diye yine olmaz bir sevdaya
Üstelik altýný çizdiðim o cümlelerin çizgilerine basmadan
Þart olsun ki o kara kaplý defterin kývrýlan kenarlarýnýn rampasýnda nefessiz kalýyorum
Dil bilgisi kurallarýna uyulursa eðer, yine de noktalar birleþtirildiðinde eteðine kuþlarýn konduðu esmer bir kýz çýkýyor
Düdük þekeri sustu masadakileri utandýran
Hala bir göz deðmesi var ki parmak izinden daha kalýcý olan
Ve ne zaman baksam o dil çýkardýðýn fotoðrafa, ben kahkaha atarken sen kendini kayalýklardan aþaðý býrakýyorsun
Hayat uzadýkça ve nerdeyse her gün cümlelerine sýkýþtýrdýðýn ölüm, izin veriyor seni unutmama
Biz bu yoldan döndük seninle seneler evvel
Ben þimdi hangi yola düþsem zorunlu gönüllü
Tam yüz kavþak sayýyorum, sayamadýklarýmýn da helalliðini alýyorum
Dibi küflenmiþ iki çay bardaðý, koparýldýðý yerden kurumuþ ekmek bir de paslanmýþ sigara tabakasý var
Tembihledim iki gözüm tembihledim, kuþlar bütün kýrmýzý ýþýklarý kýrdýlar..
..yolun açýk olsun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.