Aþk bulutlarý dolmuþ fýrtýna öncesinin Saðnaklarý baþlatýp çakan barikasýsýn. Gönlümü yakýp yýkan o tufan gecesinin Yüreðimin içine düþen saikasýsýn
Bakýþýn, gülüþün hep, sevdanýn lehçesinden, Renk renk el oyasýsýn, bir çeyiz bohçasýndan... Bir ilâhi ressamýn, gizemli fýrçasýndan Yaratýlmýþ þaheser, sanat harikasýsýn.
Ela gözler, kýzýl saç, dudaklar pembe gonca, Hem güz bahçemde bir gül, hem dört yapraklý yonca... Hele, bakýþlarýna aþk arzusu dolunca Gönül güzelliðinin tende in’ikâsýsýn.
Vefâlýsýn, naz etmez, özlendikçe gelirsin, Bir göz süzüþle gönle girmesini bilirsin. Çiçeksin, koklandýkça açýlýr, serpilirsin, Gönül padiþahýmýn aþký, mehlikasýsýn.
Yaratan, güzelliðin her türlüsünü vermiþ Seni, tüm çiçeklerden bir demet gibi dermiþ. Aþkla güzelleþmenin sýrrýna çoktan ermiþ, Severken, sevilirken aþkýn þâhikasýsýn.