Hüznün Sarmaşığı
Þiir söylenir dem dem yakut kalplere
Kuytularda yankýlanan her hece saklýdýr.
Ruhun aþk hali usulca sýzýp konar gönüllere,
Yüreði saran dallar hüznün sarmaþýðýdýr.
Gözümden bir küçük damla süzülür ki;
Düþer seher vakti açan güllere.
Kucaklaþýr semada aþkýn yedi rengi
Ellerim uzanýr ufkun soðuk ellerine.
Bakýþlardan ibaret bir kýrmýzý gül
Arz-ý endam eder ýþýl ýþýl ellerde.
Mahmur siluetlerden ibaret bir tül,
Ýnce bir naz ile kývrýlýr hayallerde.
Düþlerime deðer yârin gördüðü son düþ
Özlem mevsimi yaþanýr dört mevsimde.
Anýlarda canlanýr uzaktan sýcak bir gülüþ
Yeni güfteler yazýlýr yârin bir dem sesine.
Gözler; kýymet bilen gözlere tatlýdýr,
Kýymetini bilmeyen ise kör olmaya mahkum!
Ruhum kýyýya vuran bir deniz yýldýzýdýr,
Ölümü; denizden kalan bir avuç kum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.