TUTTUĞUM YASI BARİ ÇOK GÖRME AZİZİM...

Düþ salkýmlarý, azizim…
Düþsel bir ritimde saklý yalnýzlýðýn alasý.
Sözcükler ne kindar
Ne hafif meþrep bir kýyým.
Sükûn dilediðim kadarým
Emsalsiz bir güneþse içimde doðan
Ölümcül bir aþk mýydý yoksa gizimde saklý elem?

Mevsimin tokadýyla geldim kendime
Ýhbar ettiðim þu fakir varlýðým
Ah, ifa edemediðim aþkýn
Revnak yalnýzlýðýnda dolar da taþar gözlerim.

Nemalandýðým kim kaldý, azizim?
Hem ben deðil miydim iki cihanda aziz olmaný temenni eden?
Efkârýn yatýya geldiði olmasa gerek müphem
Zar tutan kaderin iniltisi
Þekli þemaili olmayan düþlerin örüntüsü
Yalý kazýðý gibi dikilen
Pejmürde yalnýzlýðýn titrek sesi
Semada yolumu bulamadýðým
Salasý okunmuþ aþkýn dibini bulduðum…

Köklerimle ait oldum sevdalý þehir…
Sevdanýn dahi zehir olduðu beþi bir yerde hüznüm:
Kemale eremediðim nasýl da belli, azizim:
Yonttuðum kalemin ölümcül güdüsü
Gülsem ne ki bu saatten sonra
Hala firar edemediðim bir beden
Ruhumla ektiðim binlerce tohum
Yürekte saklý bir hazine olsa ne hem?

Görünmezliðimle saf tuttuðum
Þu yanýk kelamda dürten iç sesin
Hala dile gelmemiþ meali:
Bilsem söylerdim hem seni ne çok sevdiðimi.
Bildiðimi bilmezden gelen cihanýn kýrýk tekeri
Tekerrür eden kaderin cilvesi
Nasiplenemediðim bir özgürlük benimki
En azýndan hür olduðum tek mecra yazdýðým dize dize
Diz dize gelemediðimiz kýrýk bir selam
Yalnýzlýðýn tortusu çoktan çökmüþken dibe.

Hüzne sirayet eder her bir þiir
Salýndýðým þu b/eþikte
Hiç mi hiç alýnmamýþtým dün gibi
Güne meyyal bir yarýn
Sarkacý kýrýk mevsimin soluk teni…

Solmak ne ki, azizim
Soyulduktan sonra yüreðin her zerresi
Muhatap olduðumdur sadece Mevla
O bildikten sonra içimdeki denizi
Varsýn yok say seni beni
Kederin istiflediði her zerremle
Döneceðim tek yer elbet beni bekleyen kabirde
Kalbimle tuttuðum yasý bari çok görme.

Sosyal Medyada Paylaşın: