Kuğu
Gün akþama vurulduðunda ufkun yakutu,
Sardýðýnda üzerinde süzülen yorgun bulutu
Akýllara fýsýldayan rüzgârýn, o katý sükûtu
Dokunup da konuþturandýr; her suskunu.
Gözlerinde zamanýn yankýsý, o gizli buðu;
Aratýr ne Ay’ý, ne güneþi, ne bulutu!
Bir de o an ki iþte; tüm seslerin sustuðu
Sessiz nefeslerin bir tek seni konuþtuðu.
Beyaz gökte gezer bir siyah kuðu
Ýnce beliye süzülür, buðu buðu.
Notanýn sesinden akan hayat suyunu
Alýmýyla içer o yerden, göðün ruha dokunduðu.
Naz bestesi çalýnýr sabaha karþý saatte
Gül hüznü bulur uykulu karanfilde
Sevgilinin gamzesi saklý, bulutun içinde
Yakýþýr notalar; sade kýymet bilen ellere.
Kýskanýr bülbül ehli, þu uçan kuþu
Kelimeler andýrýr, bir parlak billuru
Hâyâl sararken çepeçevre, yalnýz ruhu
Kader seçer yine hüznü, aðlatarak aciz kulu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.