Gittiğin Yerde Uyanırım Ansızın..
Ellerimin titremesi þekerden deðil sanýrým
Ellerin git demesiyle baþladý bu romaným
Baþlýðýnda aile var, ben ki onsuz baþladým
Olmayaný yazmak oldu avuntum da, aðladým..
Her sayfada bir hikaye, bir özlemi sakladým
Bir özlemin þaþkýnlýðýný 20 yýldýr taþýrým
Özledim diyememekti belki en büyük sýnavým
Özlemimle toprak oldu, gölgesi mezar taþý
Topraðýna sarýldým, baðýrdým ve bayýldým
Uyandýðýmda yokluðuna bir kez daha inandým
Uyanmayý açýlan gözlerde gören cahil insanýn
Cehaletinden sýyrýldým da sensizliðe uyandým
Güneþin doðuþunu izleyecekken tutuldum
Güneþin önüne dikilen bir mermerden kuruntum
Bakma derdim ýþýk olsun ki, ismini defalarca okudum
Doðduðun tarih çok yakýn kaldý ölümüne, bu son mu?
Senin yarým býraktýklarýnla yaþýyorum, bi kalkta bak
Bir halta yaramayacak kadar acizim hayatta
Söyle bir akýl ver ya da anlat bu hangi rüya
Beni sen uyandýracaksýn biliyorum öbür dünyam..mD...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.