Aþk Denince aklýma, ýssýz sokaklar gelir;
Her hatýrlayýþýmda, dilim, damaðým kurur…
Sevdanýn aðarttýðý, apak þakaklar gelir;
Anlatmak öyle zor ki, yüreðime oturur…
Aþktan öte aþklar var, çile ile dolsa da;
Ondan kaçýþ olmuyor, sonu hüsran olsa da…
Çile, hüsran výz gelir, betin benzin solsa da;
Yalan deðil dünyada, insaný aþk bitirir…
Ben ne âþýklar gördüm, ellerinde kýrýk saz…
Rabbim þu kullarýna, n’olursun ak yazý yaz!
Çekilir mi bu hayat, yaz ortasýnda ayaz?
Yalan deðil ki aþklar, kara yasa batýrýr…
Geç anladým hayatta, sertliðini taþlarýn…
Ters baktýðýný gördüm, kadim arkadaþlarýn!
Göreniniz oldu mu, akan þu gözyaþlarýn;
Acýsý da, ahý da, caný candan götürür…
Kiminde ilahi aþk, dünyasýndan geçiren!
Kiminde nar-ý sevda, gece, gündüz içiren!
Kiminin para aþký, uykularý kaçýran;
Bunlar aþkýn halleri, hepsi hasta yatýrýr…
Aþk denen þu illetin, var mý zerre insafý?
Aþktan zarar görenler, bence aþkýn en safý!
N’olur bu yazdýklarým, olsun sözün son gafý!
Bazý aþklar bitince, eve huzur getirir…
Karaman-2021/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.