PEMBE KARLAR YAĞDIRDIN, ÖMRÜMÜN SON KIŞINA ünal beşkese
PEMBE KARLAR YAĞDIRDIN, ÖMRÜMÜN SON KIŞINA
Unutmam mümkün deðil o içten gülüþünü, Bazen hüzünlenerek boynunu büküþünü, Öptüðüm ellerinden cemreler döküþünü... ...........Gönlüm hicraný yaþar þimdi yalnýz baþýna ...........Dayanabildiðince zamanýn akýþýna...
Gün oldu, bulutlarýn üzerinde dolaþtýk, Gün oldu; düþtük yere, çamurlara bulaþtýk, Sevgiden teknemizle ne fýrtýnalar aþtýk. ..........Ne ýrmaklar döküldü bir damla göz yaþýna, ..........Ne sevdâlar sýðdýrdým bir elâ bakýþýna...
Yüreðimi okþayan o sevgi dolu eli Sandým ruhumda esen ýlýk bir bahar yeli. Gözlerinden içime akýp bir sevdâ seli ..........Revnak verdi gönlümün þu ihtiyar yaþýna, ..........Pembe karlar yaðdýrdýn ömrümün son kýþýna...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.