kozalak yakar ağrım
susup kalmanýn gölgesinde
sesini paylaþtý gök
bir ölüler
bir de fenerini yakan þarkýlar yürüdü
dilimin martý aðrýlý çýðlýðýnda
ýþýðý akan perdeler..
kanadýný açan yerler
gül sarnýçlý aðaçlarýn sessizliðine
aþk doðumu
derin b/aðlarýn salkýmlarýndan
çekiyorum seni
ipekten geceye yarýlýyor bulut
içimin yaldýzlý hüznüne
asýlýrken dað lalesi.
rüzgarýn savurduðu tohum
kafeslenirken gözlerime
duvardan duvara geçer yýldýz odalarý
rengini vurur yüzüm
deðiþir kent..
kuþlar,eflatun saksýlarýn
iþlemeli boynuna uyanýr
suya yazýlan sözlerin kýyýsýzlýðýnda
yalnýzlýðýn zeytin dallý türküleri
çalar bir yorgunluk terli akþamlara
kumdan öyküsünü..
sabrýn unutulmuþ zakkumlarýnda hasret
dilimde kýraðý
-kim var aramýzda yükselince sular-
bulut býrakan çukurlarýn yoksulluðunda
ay doðrulur parmaklarýna
uçurumun ellerinde yaðmur
bir çocuðun yaþýna gelinliðini giyerken
baharlar sarýlýr yokluðun buzdan çivilerine
tarçýn kokusunda þehrin
rengi vurur yüzüme
deðiþir düþ...
sabahýn eteklerinde buðulu dem
büyüyüp kýsalan þeyler
gülle külün tortusu
kozalak yakar aðrým
en haki hýrkasýyla ýslaðýný býrakýrken
uyku sularý
soluðuma sarýlan bozkýr saçlarýyla
dolaþýrým yangýnlarý..
sessizliðin güneþ çýnarlý sokaðýna
dudaðýmýn ucu kanarken
boðuktur sesim kýyamet kadar
küçük nefesimde uyumam rüzgarý
bana yalnýzlýktan bahsetme
gözlerimi kapadýðým yerlere
kaybediyorum kendimi
.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.