ÖMÜR YETTİKÇE SEVECEĞİM HAFIZ

Düþlerim, hafýz, düþlerim…
Bir mimoza tedirginliðinde seviyorum hayatý
Yaþamak nasýl ki bir güfte
Güvercin kanatlarýnda yalnýzlýðýn
Sabýrlar taþýyorum
Taþan yüreðimde saklý hüznün minvali
Aþ eren göðün sefil tanýsýnda sayýklýyorum kendimi
Arsýz bir çocuk gibiyim, hafýz
Sevgi arsýzý:
Dese de insanlar bana akýlsýz…

Ruhumda saklý granit ve kanaviçe ve muðlak gölgeler
Esefle basarken kuyruðuna gecenin
Hicvinde þiirin
Melodiler ekiyorum zemine
Biçtiðimse sessizlik ve hüzün
Muhtevasý olmayan ömrün küpeþtesinde
Þiirler avlýyorum gecenin rahminde asýlý neyse
Kýrkladýðým dünüm ve bitimsiz ümidim
Kimi zaman dertli kimi zaman pür-neþe.

Rengimse mavi bazen pembeden bir hazan misali
Öykündüðüm gaipten gelen sevinç
Büklüm büklüm yüreðim ve saçlarým
Karlar yaðýyor ufaktan perçemime
Hala mahzun hala umut yüklü
Hala tevazu saklý içimdeki iklimde.

Ýndindeyim gecenin, hafýz
En çok da düþlerin ininde sabahladýðým gün ve gece
Sabahý zor ediyorum
Aksini hüznümün umutla biçiyorum
Aðýz deðiþtiren hangi münafýksa
Allah rýzasý için yaþýyor ve seviyorum.

Düþkünüm sevgiye
Düþmekse aþka ne kelime
Hiç düþünmediðim kadar özgürüm elimde
Kalem yürekte turkuaz bir güneþ
Gecenin cepleri delik, hafýz
Hüznün da açarken mimozalarý
Ada yollarýný özledim
Aþkýn yollarýný gözledim
Makber öncesi yýðdým heceleri
Varlýðýmda saklý o öznel týný
Rücu ettiðim her kelime
Maviden mintaným
Sarýya yakýn saçlarým
Esefle boca ettiðim öfkem nasýl da söner saman alevi gibi
Hem bunca sevmeseydim
Didikler miydim hayatý ince ince…

Muradýmsa huzur
Müstakbel ruhun yorganý inceden bir tül
Düþtüðüm deðil içinde devindiðim kül
Kul olmakla iþtigal bir hece ise içimde saklý aþk
Rimeli akan göðün sözcükleri mi uçuþan tek tek
Elbet arþa da ermeyecek baþým
Lakin huzurdu duyumsadýðým
Her sevdikçe ve el verdikçe
Matemin seyri nasýl da deðiþir
Eremediðim hidayet öncesi
Dalkavuðuyum acýlarýn
Ýndinde hüznün
Rengim bazen solan bazen s/üzgün.

Örgün bir düþse muhatabým
Ölüm öncesi yaþadýðým ýstýrabýn
Bir kancasýnda asýlý düþlerim
Göz bebeklerimde binlerce börtü böcek
Kâinatýn bestesidir yaþadýklarým
Ömür yettikçe seveceðim, hafýz
Ýçimdeki sayaç
Yürekteki sarkaç
Hangi mevsimde saklýdýr o bitimsiz zemheri?

Üþümek ne ki öykündüðüm bunca zaman
Öldürdüðüm nefsim
Ölümsüzlüðü mizacýn
Elbet saklý ta içimde Rabbime kavuþma arzusu

Ýnancýn baki aþkýn safi rüzgarý.
Yoksa nasýl dayanýrdým bunca zaman
Meziyetsiz bir ömrün raconu
Elbet sevgiye sadýk hüznün izdivacý
Koptuðum ne ki
Koparýldýðým dalýmdan
Koyamadýðým yerine…

Sosyal Medyada Paylaşın: