Şehir ve Yağmur

Karanlýðýn çöküþü arasýnda
Yok olup giden þehrin silueti
Ürkekçe titreþir uzaklarda,
Binlerce küçük yýldýz gibi.

Parlak hareler etrafýmý sardýðýnda
Nereye baksam ýþýk, bu ne ola ki?
Sayýsýz göz, bana göz kýrpar adeta
Yanýmdayken ufkun görülmeyen ötesi.

Göðe çekilir somurtkan gri perde,
Bulutlardan sarkar yaðmurun elleri.
Öyle eser bir ses, yürekte ve serde
Rüzgâr yutarken damladaki renkleri.

Aþýlmaz yollar ufalýrken uzakta
Siluetlerden ibaret kalýr yýrtýlmaz gölge.
Hiçe döner þehir ayaklarýmýn altýnda
Sarýlýr tülden eller, sen kokulu tenime.
Sosyal Medyada Paylaşın: