MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Gülüşü Felakete Uğrayan Çocuk
savaş karaduman

Gülüşü Felakete Uğrayan Çocuk



Kaným donuyor/Baþka ülkelerin güneþi
Bizim oralarýn güneþi gibi ýsýtmýyor beni…

Savaþ haberlerini veriyor ajanslar;
Tanklar, toplar, bombalar…/ havada kurþun, havada insan sesi
Kýrýlan kemik, kýrýlan düþ, kýrýlan insan... Yanan ten, yanan yürek
Yüzümüze gözümüze bulaþan kan
Kanýmýza bulaþan petrol…
Mülteci bir çocuðun seyir defterine yazdýðý
Koskocaman harflerle; “CAN ÇEKÝÞEN ÝNSANLIÐIMýZ”
Kaçanlar, göçenler, konanlar
Yüzümüze, gözümüze çarpan insan iskeletleri
Tankýn diþlerinde çýrpýnan kuþlarýn kanat sesleri
Yakýlýp yýkýlan evler… Düþler…
Ýnsanýn gözünü kamaþtýran duyarsýz körlük
Baðýr çaðýr yankýlanan acýmasýz sessizlik…

Yaralý ve yarýnsýz bir çocuðun yüzüne benziyor yüzüm

Damlara sarkan yýldýzlý gecelerinden gökyüzünün
Sabahýn kör gözüne çarpan güneþinden
Ana kucaðý, yar sýcaðý yurdundan
Daðlarýndan
Dünyaya kök saldýðý topraðý
Çiçeðe gönül veren dalýndan, budaðýndan
Ve yeþilinden aðacýn
Narin bir dal gibi kopartýlan
Sýðýndýðý el topraðýndan -ayrýk otu gibi-bir kenara atýlan
Ölüsü denizlerden kýyýya vuran
Derme çatma kamplar ve insan suretleriyle
Yurdundan göç edenlerin haberini veriyor ajanslar;
Tel örgülerin ardýndan bakýyor
Köklerinden sökülen bir aðaç gibi
Ölüme devrilen bir annenin kucaðýndan bir çocuk…

Gölgesiz… Kimsesiz
Kendine göç eden yetim bir çocuðun yüzüne benziyor yüzüm

Bir deri bir kemik
Simsiyah açlýk haberlerini veriyor ajanslar;
Sinekler tarafýndan iþgale uðrayan yüzler
Dünya kadar yokluk… Yoksulluk
Uçsuz bucaksýz açlýk… Açlýk… Açlýk…
Kurumuþ… Karanlýk… Dipsiz… Kör kuyu gibi bakan iki siyah göz
Boþ çorba taslarý
Ve fýrsatçý leþ kuþlarýnýn -arsýzca- baþýna üþüþtüðü
Ölgün çocuk görüntüleri…

Gülüþü felakete uðramýþ
Kara derili aç bir çocuðun yüzüne benziyor yüzüm

Yazgýsý rüzgârlara emanet
Yangýn haberlerini veriyor ajanslar;
Aðaca dönüþüyor gövdem
Ellerim dallara, yapraklara…
Faili meçhul bir kibrit çöpüyle
Tutuþturup yakýyorlar beni
Kýzýl kýyamet çýðlýklar kopuyor boðazýmda
Ciðerlerim duman… Ciðerlerim alev…
Ateþ tükürüyorum öksürerek;
Sevgilimin uzattýðý iþlemeli mendile…
-Yüreðimin yangýnlarý düþmüyor ajanslara-

Gülüþü yüzünde donup kalan
Yaþlý bir çocuðun yüzüne benziyor yüzüm

Dokuz nokta beþ…
Deprem haberlerini veriyor ajanslar;
Yerle bir oluyorum
Derin bir gürültünün
Aðýr bir yýkýntýnýn altýnda kalýyor bedenim
Koyu bir sessizlik
Ve soluksuz bir karanlýk çöküyor üstüme…
“beni duyuyorsan ses ver” diyen sesini duyar gibiyim
Demek ölmedim…
Ses veriyorum sesine:
“Yangýnlar, depremler, göçler, açlýk…
Ve bitmeyen bir savaþ ortasýnda
Bir umut
Bir düþ
Ve muhteþem bir aþkla
Hayata yeniden tutunabilir insan…”

Güle oynaya, yüzünü güneþe dönüp
Avuçlarýna yaðmur dolduran çocuklarýn yüzüne benziyor yüzüm.

Eylül-Ekim 2017

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.