Annem ve Çocukları

“Anneme -kucaðýna sýðýndýðým bir çocuk sevinciyle-“

“Biri kýz üçü erkek
Gözlerinden deniz
Saçlarýndan güneþ fýþkýran çocuklarým var benim;
Acý ve yokluklarla gýdým gýdým emzirdiðim…”

Yüreðinde kýrýlan fay hatlarý
Yüreðinde enkaz
Yüzünde kývrým kývrým dolanan depremlerin derin çatlak izleri
Gözlerinde eski yaðmurlardan kalma ýslak bir hüzün
Acýlardan beslenen -alaysý- bir gülümseme
Ve inadýna yaþamak… Ýnadýna daha fazla gülebilmek arzusu…

“ah! Gün görmemiþliðim-iz-”
“ ah! Yaþayamadýklarým-ýz ah!- ” dedi aynanýn karþýsýna geçip
Aynaya baktý; bir ömrü yeniden doðup doðup yeniden yaþar gibi
Gözlerini kapayýp açtý; hýzla geçen bir zaman gibi
Korkmuþ gibi… Yalnýz gibi… Ezilmiþ… Yorulmuþ… Üþümüþ gibi…
Karanlýðý baþýndan def eden güneþin ýþýðýna
-eskiyen bir çocuk gülüþüyle- yasladý gözlerini;
Iþýðýna, sýcaðýna, rengine hayran kalarak…
Aðlar gibi/ güler gibi
Yüreðinde küllenen çocuksu bir aþka yeniden yanar gibi
Haykýrýp haykýrýp susar gibi
Hüzünle eþeleyip, gözyaþýyla harladý yüreðinin o sonsuz ateþini…
Ýçini döker gibi/ eksik kalan bir gülüþü yüzüne iþler gibi
Uçar gibi/ konar gibi
Dudaðýnda bir sürü bir sürü gülüþ kuþlarý
Aðaran bir ömrü tel tel örer gibi -usulca- dokundu saçlarýna
Gelir gibi… Gider gibi… Çocukluðunu özler gibi
Neye benzediðine
Yýllarýn kanýrta kanýrta kendinden söküp aldýklarýna
Silip silip attýklarýna baktý -nasýl, hala yaþadýðýna þaþýp kalarak-
Göçük altýndan ýþýða çýkan madenci gibi
Ciðeri patlarcasýna derin bir nefes aldý;
Neye benzediðine odaklandý yeniden -karar kýldý-
Ve ilk kez konuþur gibi/ güler gibi/ sever gibi/ öper gibi
Ve Nazým’ýn hiç söylenmemiþ olan
O en güzel sözünü bulmuþ gibi-büyük bir sevinçle-

“Çocuklar anne/ babalarýna benzer…
Ben çocuklarýma benzedim” dedi annem
Gururlanarak…

Mayýs 2019

Sosyal Medyada Paylaşın: