MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yağmur Taneleri
savaş karaduman

Yağmur Taneleri




Ben sizi, o asi bakýþlarýnýz ve gülüþünüzden tanýmýþtým (* )

Yoksulluða buz kesen sersefil gecelerden
Sokaklardan
Ve karanlýðýn kör gözüne sýðýnan gecekondu evlerinden
Ay ýþýðýndan
Ateþ böceði gibi yanýp sönen yýldýzlarýndan
Ve esaretinden karanlýðýn
Göçüp geldik daðlarýna kavganýn

Karanlýðýn kýyýsýndan
Kulaç attýk ýþýldayan kýyýsýna güneþin
-Sarý ve sýcak- ayak basýp kýyýsýna
Ana kucaðýna sýðýnýr gibi-çocukça- sýðýndýk sýcaðýna…
Aþkýn ve kavganýn ortasýna dökülen nehir
Ve daðlarýn doruðundan yüzünü gösteren bir güneþ gibi
Aðlaþan çocuklarýn -gülüþen- düþlerine doðduk ansýzýn
Ve bir masal aný kadar güzel olan sevincimizi
Kýrýk dökük ve elimizde -ne var ne yoksa- arta kalan
-ve son nefesimize kadar-zulamýzda hep saklý duran
Düþümüzü, gülümüzü ve gülüþümüzü paylaþtýk
Sarýþtýk, barýþtýk, karýþtýk gülüþüne hayatýn

Yýkýk bir sokak tenhasýnda
Silah seslerinin yankýlandýðý bir dað
Hüznüne tutsak düþtüðümüz bir meydan ortasýnda
Bir dosta sarýlmanýn
Ve özgürlüðe koþulu bir kavganýn aþkiya güzelliðinde
-karþýlýksýz- ve yaþamak kadar güzel severken insanlarý;
Ýçimizde kanayan ayrýlýklar
Yüreðimize düþen hasret
Çiçeklerde kan lekesi
Ve bedenimizi yakan kurþunlarýn aðýrlýðýydý;
Gökte kayan yýldýzlar gibi -ýþýk hýzýnda-
Sonsuzluðun dibine düþüren bizi…

Ve biz,
Daðlarda; çiçeklerin insaný çýldýrtan güzelliðinde
Ve þehirlerde;
Göz göze bakýþmanýn ve ele ele tutuþmanýn sýcaðýnda
Ve sokaklarda;
Barikatlarýn ardýnda aþklar biriktirip, aþk için ölesiye dövüþenler;
Hepimiz; devrim yüklü bulutlardan
Özgürlük çiseleyen birer yaðmur tanesiydik aslýnda;
Halklarýn yüreðine sevda sevda
Sokak sokak
Umut umut
Sýrýlsýklam gülüþlerle damlayan...

Mayýs 2017
Savaþ karaduman


(*)Kim ne derse desin; ne de olsa insanýz… Ve biz, bir gerçekliðin “gurur duymak” ve “ yokluðunuzu aðýr bir biçimde içimizde hissetmenin” o yaman ve dayanýlmaz çeliþkisi içindeyiz…
Kim ne derse desin; yüreðimiz aðlamaklý, gözümüz yaþlý ve ama ayný zamanda size yakýþmak için gülmekteyiz…
Kim ne derse desin; dizlerimiz ölüm haberlerinin aðýrlýðýný taþýyacak kadar güçlü deðil aslýnda, yorgunuz, bitkiniz… Ve ama –yokluðunuzu hiç deðilse “güzel” karþýlayabilmek için belki de- dimdik ayaktayýz…
Giderken ardýnýzda býraktýðýnýz resimlere ve yüzünüzden taþan o bitimsiz gülüþlere bakýyorum da þimdi; Bu kadar da güzel gülünmez ki be çocuklar…
Tam da istediðiniz gibi dünya halklarýna armaðan ettiðiniz o büyük mirasý; yani o muhteþem gülüþünüzü, en çok ihtiyacý olanlardan baþlayarak aramýzda eþitçe pay ediyoruz.
Gözünüz arkada kalmasýn…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.