ŞİİR OLUP DA DÜŞTÜĞÜM DİLE...

Hangi rengin gölgesinde soldum?
Hangi meddücezirdi yalnýzlýðý soluduðum?
Hangi düþ’tüm ben hangi düþ…
Gözlerimde derin obruklar
Yanýlgý yüklü kelamda saklý adeta savruk
Yanýklarým, yarýladýðým
Ömrün dibine vuran öksüz hecenin
Zan yükü tefsirinde…

Ah, sedasý tüten gözümde
Sevgiden yana ödün vermediðim
Günün, gecenin devindiði
Sefil ve titrek sözcüklerin de sakýz olmuþken
Diline, meftun bir yolcu
Yolda kalmanýn sonucudur hiçlik
Makamýnda kavrulduðum
Bir tesellisi ise addedilen
Elbet tecelli eden her nurlu gülüþ
Semanýn devindiði
Canýmýn da sýzladýðý
Üstü yamalý, lekeli kilimde.

Sevdiceðim, maþuk yaným
Gölgemde yanýp sönen
Aþkýn ikaz lambasý madem hükmeden
Meylettiðim þu gecenin köründe
Yaftalar dýþýnda duymadýðým neyse…

Habersiz sevdim seni,
Hümayunu göðün
Ah, kýrlangýç kanatlarým
Uðurladýðým dünüm, þafaðým
Ýçimdeki meddücezrin nezdinde
Þakayýklarýn diline her düþtüðüm
Görmeden sevmenin de meali olsa olsa
Tek kývýlcýmdan doðan aþkýn ve þehrin…

Elbet boþ sokaklarýnda mevsimin
Mevsimsiz bir aþkýn kýyýsýnda
Daraldýðým her gece vakti
Geniþ bir yürekse dileðim Rabbimden
Ve iþte tevazu yüklü benliðim
Bildiðim bilmediðim
Ansýzýn yanan ve sönen bir hicran
Göðsümde saklý o kýrýk kuþ kafesi
Hüznün tellerinde þakýyan bülbülün
Ýndinde bir gülden fazlasý sunumu ömrün
Gülümseyen bir mizaç sancýlý telaþým
Bir müzmin acý ki
Baþýmý sana her yasladýðýmda
Belki de gidip terk etmeliyim þehri ki þehrin
Sesinde nazenin
Bir kanat sesi
Elbet dokunmadan yere göðe
Sarkýttýðým o ip ki yürek penceremden.

Hala dümeni kýrmadýðým
Bir manivela iþte
Oldum olasý yetemediðim þu cihan
Elbet saklý tuttuðum kadar masumiyeti
T/aþkýn fermaný her þiir asla yetmeyen
Gökte konuþlu o mehtap
Mal olsa da hüzne, özleme
Miadý dolmayacak asla sevdanýn.

Körelse de zaman ve mekân
Boyutsuzluðun izleðidir þiir olup düþtüðüm dile
Dillendiremediðim bir haykýrýþ
Bilip bilmeden sevmenin meali
Elbet gözümde saklý son bakýþýn…


Sosyal Medyada Paylaşın: