Benim Adım Hiç Kimse

Benim Adým Hiç Kimse

Benim adým hiç kimse,
Ve hiç kimseliðim sensizliðimde gizli
Konakta bir sinema önünde bekliyorum her gece seni
Gelmeni bekliyorum, inadýna gelmiyorsun?
Sensiz bitmiyor gece, özlüyorum seni.

Benim adým hiç kimse,
Her sabah, öðleni ve sonrasý,
Oturuyorum kordonda, sensiz bir kafe’de
Duvardaki resme senmiþ gibi bakýyorum.
Seninle karþýlýklý içiliyor sanki kahve.

Benim adým hiç kimse,
Ýzmir’de saat kulesine yaslanýyorum,
Körfezi izliyorum vapurlarý,
Vapurda sülyetini izler gibi…

Gülüm, sen hala gittiðin mevsimde misin?
Ýzmir’de þimdi sonbahar…
Körfezde rüzgar savuruyor sensiz saçlarýmý,
Sen hangi mevsimdesin nerede kim bilir?

Benim adým hiç kimse,
Gel diyorum, gelmiyorsun.
Þimdi düne kapýlmýþ suçlu gibi,
Çýrpýnýyorum sensiz.
Oysa seni severken ne çok suç iþlemiþim sevmek adýna.

Ettiðimiz yeminler geliyor dilime,
Susuyorum, sensiz, yorgun, hiç kimse gibi.

Benim adým hiç kimse,
Sensiz, sahipsiz, sevgisiz, biçare,
Dolanýyorum boþ Ýzmir sokaklarýnda yoksun ne çare

Gülüm, gittin kim bilir hangi yalan þehre
Söylemedi deme
Senin olmadýðýn her yerde
Benim adým hiç kimse,

Ankara, 20/12/2006


Sosyal Medyada Paylaşın: