BİLEMEZSİN HANCI...

Hüznü…
Yalnýzlýðýndan tanýrým ben
Tanrýsal bir içgüdü ve acý
Tarifsiz zamanlardan geçiyorum, hancý.
Yol yakýn ya da uzak
Hem ne olacak eðer ki ben varsam
Ya da yok addedildiðim
Düþ pembesi bir gerçek miyim ben?

Bir varmýþým bir varmýþým ki kendime:
Hicaz makamýnda serkeþliðim
Kim demiþ hem kim demiþ?
Mutluluk uðramaz mýymýþ semtime?

Bilemezsin hancý
Çünkü yerlisinin bu dünyanýn mizacýnýn
Bense yabancý bir yolcuyum
Kendime tutsak ve uzak.
Yalnýzlýðýn kýyýlarýna serili
Bir çakýl taþý gibi
Elbet yürürken ceplerimden düþen her biri:
Ah, hancý, ah!
Bir kayboldum ki zamanýnda
Þimdi tüm uðraþýmdýr
Varmak elbet içimdeki bilinmezliðin kapýsýna.

Kovulduðum nice kapý ki
Beni benden ýrak tutan kimse
Kimsesizliðim de ürkütmesin seni
Olmaz mý hiç sahip çýkan yüreðime?

Düþtüm yola nazlý günün esaretinde
Geceye düþtüm sonra bir yýldýzýn þemaili ile
Bir kaydým ki ansýzýn
Kuyruðummuþ meðer ayaðýma dolanan
Sandým ki;
Hicvi yalnýzlýðýn
Ve iþte kendime tutsak ömrün son demi
Dertlendiðim ne ki, hancý?
Derlediðim þiirlerden sor beni.

Sen hancýsýn bense yorgun bir han misali
Ýçimde kaç oda kaç þiir…
Ýçerlediðim deðil artýk üç beþ kiþi.
Ýçtiðimse þu buz gibi þerbeti
Siman da pek tanýdýk hancý
Bilemedim önceleri
Sen ki;
Ýçime tutulasý aynanýn ta kendisi
Sevgi ve inanç þükre delalet
Rabbimin eþliðinde gideceðim bunca yol
Ýzin verdiði kadar felek…

Sosyal Medyada Paylaşın: