Bayramların Tadı Kalmadı

Geçti gitti dünün, tatlý anlarý,
Mazilerin yâdý, izi kalmadý.
Tükendi sevdanýn, heyecanlarý,
Güzellerin adý, nazý kalmadý.

Kapanmadý henüz, bak yaram sýzlar,
Þimdiki sevenler, pek vefasýzlar,
Tamam mý, devam mý, çok kararsýzlar;
Has aþklarýn ahdi, sözü kalmadý.

Gül kokusu genze sýzar dolardý,
Herkes fasýl için, hazýr olurdu,
Dinleyince ruhlar, huzur bulurdu;
O meþklerin udu, sazý kalmadý.

Dizilerde mafya, saltanat, talan,
Üsküdar’ý geçer, atýný alan,
Havadisler yanlý, manþetler yalan;
Okunacak sade, yazý kalmadý.

Ne Hatay neþeli, ne Konya, Hanya,
Bir virüs altýnda, ezildi bünye,
Huzuru mahþere, býrakan dünya;
Nice canlar yedi, hazzý kalmadý.

Selam veriyordu, daha dün sana,
Þeref katýyordu, sahi masana,
Hasret kaldý insan, dahi insana!
Bayramlarýn tadý, tuzu kalmadý.

Göçtü buralardan, O da unuttu,
Yüreðimi biraz fazla kanattý,
Þekli, þemaliyle, eþsiz sanattý;
Mahallenin Dudu Kýz’ý kalmadý.

Gelir diye baktý baktý del oldu,
Gözlerinden yaþlar aktý sel oldu,
Ýçten içe baðrý yaktý kül oldu;
Alaca’nýn odu, közü kalmadý.

06.05.2021
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: